ANNA BĄK (1984) — absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (2005-2009). W swojej działalności artystycznej posługuje się różnorodnymi środkami wyrazu. Jest to malarstwo, obiekt, obraz ruchomy, dźwięk. Obecnie mieszka i pracuje w Poznaniu. Brała udział w festiwalach Trans Art w Bolzano i Warszawska Jesień.
Brała udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych.
Z ostatnich indywidualnych wystaw wymienić można:
Wybrane wystawy zbiorowe:
ADAM BAKALARZ (1989) ̶ absolwent grafiki Wydziału Sztuki UP w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową i rzeźbą. Dyplom obronił w 2016 roku pod kierunkiem dr. Stanisława Cholewy w pracowni wklęsłodruku.
Jego prace znajdują się w kolekcjach w Polsce i za granicą.
Wybrane wystawy:
NATALIA BAŻOWSKA (1980) ̶ absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Artystka multidyscyplinarna — pracuje nad kilkoma projektami jednocześnie, m.in. nad: „Id”, „Social Games”, „Dzieci Ziemi”. Dorastała w górach, co wpłynęło na jej silną więź z naturą. W latach 1999-2005 studiowała medycynę, w 2007 rozpoczęła jednocześnie studia w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach oraz studia doktoranckie w Katedrze i Wydziale Psychiatrii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. W 2010 r. obroniła doktorat, pt.: „Ocena emocji wywołanych przekazem wizualnym u osób cierpiących na depresję”, opierając się na obu dziedzinach nauki. W 2012 roku ukończyła z wyróżnieniem Katowicką ASP, a od 2011 zajmuje się wyłącznie sztuką, korzystając w pełni w swoich działaniach z wiedzy medycznej oraz silnego związku z naturą.
Stypendystka Ministra Kultury i Marszałka Województwa Śląskiego, laureatka wielu konkursów, m.in. Artystyczna Podróż Hestii (główna wygrana w 2010 roku), „Świeża krew” (główna wygrana w 2011 r.); Międzynarodowy Konkurs Malarski „Modessque” (trzecie miejsce). W 2017 roku otrzymała wyróżnienie portalu ArtInfo.pl podczas Biennale Malarstwa Bielska Jesień.
Wystawy indywidualne, m.in.:
Wystawy zbiorowe, m.in.:
Jej prace znajdują się zarówno w kolekcjach muzealnych, jak i prywatnych w kraju i za granicą. Mieszka i pracuje w Katowicach.
JUDYTA BERNAŚ (1978)— absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (Wydział Malarstwa, Grafiki i Wzornictwa, kierunek: grafika, specjalność: grafika warsztatowa, 2005, magister sztuki); Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie (Wydział Wychowania Artystycznego, kierunek Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, 2008, magister sztuki) oraz Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (Wydział Artystyczny, 2012), doktor sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne.
Adiunkt Katedry Intermediów i Scenografii Wydziału Artystycznego Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Współprowadząca Pracownię Działań Multigraficznych. Współautorka międzynarodowych warsztatów uczelni artystycznych „Warsztaty Działań Kreatywnych” (organizator Fundacja im. Zofii Kossak, Górki Wielkie, od 2012). Zajmuje się zagadnieniami sacrum i profanum, aktem kobiecym i męskim, cielesnością na styku „wnętrza” i „zewnętrza” ciała; eksperymentem i transgresją w kreacji grafiki i fotografii artystycznej.
Wystawy:
Autorka 20 wystaw indywidualnych, m.in.:
Uczestniczka ponad 200 wystaw zbiorowych, konkursów w kraju i za granicą, m.in.:
Prace w zbiorach, m.in.:
Prace znajdują się również w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
MAGDALENA BIELESZ (1977) — urodzona w Warszawie malarka, autorka instalacji, obiektów, rysunków, filmów. Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie — dyplom w Gościnnej Pracowni Leona Tarasewicza (2002). Mieszka i pracuje w Warszawie. Ma na swoim koncie liczne wystawy w kraju i za granicą.
W 2017 roku w duecie z Justyną Wencel zrealizowała serię prac pt. „Reorganizacje”. Autorka wielu projektów artystycznych i społecznych w przestrzeni miejskiej. Ostatnie projekty to, m.in.:
Kilkukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jednym z jej najważniejszych problemów, które podejmuje w swej twórczości, jest kondycja fizyczna, cielesność i zdrowie. „Wizerunki” czerpie z dzieciństwa. Wszystkie prace mają autobiograficzny charakter. Utrata kondycji fizycznej, starość i przemijanie są ze sobą powiązane. W jej pracach najbardziej charakterystyczną cechą jest wyjątkowa klarowność obrazu — pojedyncze kolorowe obiekty lub postacie umieszczone są na gładkim, białym tle.
Jej prace znajdują się m.in. w kolekcjach Museum of New Art w Detroit; Zachęcie - Narodowej Galerii Sztuki, NOMUS (oddział Muzeum Narodowego w Gdańsku), Istanbul Museum of Contemporary Art; Luciano Benetton Collection – Imago Mundi we Włoszech; SONS Museum w Belgii.
ŁUKASZ BILIŃSKI (1987) - rocznik 1987. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obronił w pracowni Andrzeja Bednarczyka w 2012 roku. Jeden z czołowych portrecistów młodego pokolenia. Określa siebie jako malarz jednakże w swojej twórczości z powodzeniem sięga do różnych mediów.
Jego prace pokazywane były na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą, m.in. w Nowym Jorku czy w Berlinie. Swój warsztat doskonalił w dodatkowych pracowniach a także w ramach Fashion Drawing Workshop na Art & Fashion Festival w Poznaniu. Jest laureatem III Miejsca konkursu Artystyczna Podróż Hestii w 2011r.
W 2016 roku został stypendystą Twórczego Miasta Krakowa. W tym samym roku brał udział w wystawie Art Next To Fashion w CSW w Toruniu jak i otworzył wystawę indywidualną w galerii MiTo w Warszawie.
W 2017 zaprezentował prace na wystawie indywidualnej w Pawilonie Ergo Hestii w Warszawie a w grudniu 2018 roku brał udział w wystawie ‘’Transformation’’ podczas Art Basel Miami Beach na Florydzie.
ZBIGNIEW BLAJERSKI ̶ rzeźbą pasjonuje się od ponad 16 lat – to rodzinna tradycja. Pierwsze zlecenia wykonywał pod okiem rodziców, Ewy i Marka Blajerskich. To oni zakorzenili w nim pasję pracy z przeróżnymi materiałami. W ich pracowni artystycznej w Jarosławiu, poznał wiele możliwości wypowiadania swoich artystycznych ambicji i wizji. Później, już podczas studiów w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, stawiał pierwsze samodzielne kroki, szukając odpowiednich i coraz to bardziej nowatorskich środków wyrazu.
Tworzy w ceramice, drewnie, kamieniu, metalu oraz gipsie i żywicy. Często wraca do rodziców, by zasięgnąć rad dotyczących zawodu rzeźbiarza.
Obecnie pracuje w Krakowie, gdzie wynajmuje pracownię. To głównie tam samodzielnie realizuje zlecenia na zamówienie, przede wszystkim, własne pomysły i projekty. Praca sprawia mu mnóstwo przyjemności i satysfakcji, jakkolwiek nierzadko wymaga od niego wielkiego wysiłku fizycznego i umysłowego oraz zaangażowania. Proces tworzenia absorbuje bowiem w pełni umiejętności projektowania, jak i sprawność w zakresie zorganizowania warsztatu potrzebnego do zrobienia rzeźby w danym materiale. Wymaga też cierpliwości i woli samodoskonalenia. Swoje pomysły najczęściej realizuje w ceramice, gdyż ten materiał pozwala mu na swobodę i abstrakcyjne myślenie. Do jego ulubionych tworzyw należą też drewno lipowe, dębina, orzech oraz czarny dąb. Ogromną przyjemność sprawia mu praca w kamieniu.
Rzeźbi w marmurze carrara, rosso portugalo, trawertynie, wapieniu, piaskowcu i granicie. Z pracą w kamieniu wiążą go ściśle wspomnienia z pracowni rodziców.
Poza rzeźbą pasjonuje się także rysunkiem. Od drugiego roku studiów był też basistą zespołu muzycznego o nazwie „Na spokojnie”, składającego się, jakże by mogło być inaczej, z pięciu rzeźbiarzy.
Dokonania:
SYLWIA BRZYSZCZYK (1995) ̶ urodzona w Krakowie absolwentka Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych im. Józefa Czapskiego w Krakowie. Studentka V roku malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (pracownia malarstwa prof. Adama Brinckena oraz pracownia rysunku prof. Piotra Korzeniowskiego). Nagrodzona Nagrodą Dziekana Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie w międzynarodowym konkursie NOTO 2018. Laureatka nagrody głównej konkursu Call4Arts 2018. Wyróżniona przez Fundację Muzeum Wojciecha Weissa spośród uczestników Małego Zimowego Salonu Malarstwa Młodych 2018. Laureatka nagrody w konkursie „Pokaż swoje dzieło w Muzeum ASP”.
Fascynuje ją człowiek. Inspiruje - począwszy od malarstwa, poprzez fotografię, a także w pracach rysunkowych. Jego cielesność, instynkt, małostkowość wobec życia, jednocześnie wielkość wobec świata. Nic nie może być bliższe człowiekowi niż on sam. Z drugiej strony człowiek wciąż pozostaje tajemnicą. Nie ma też nic piękniejszego niż ludzkie ciało — nacechowane przemijalnością, walczące z czasem, zmagające się ze śmiertelnością. Dające i odbierające życie.
W portretach malarskich porzuca nijakość na rzecz inności. Pojmuję piękno w nowy sposób, odnajdując je w twarzach widocznie doświadczonych lub żywo doświadczających. Malowane przez nią postacie istnieją we wszechogarniającej ciszy. W pozornie niczym niezmąconym spokoju. Jedynie poprzez nienachalne gesty, nasycone czerwienią oczy czy sąsiedztwo przedmiotu, owa cisza staje się niepokojem. To z nim pozostawia oglądającego na długo.
Wybrane wystawy:
BARTEK BUCZEK (1987) — stypendysta Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Absolwent ASP w Katowicach, dyplom w pracowni Andrzeja Tobisa. Profesjonalny malarz sztalugowy, bukinista, kolarz amator, pracownik galerii o szerokich kompetencjach zawodowych (techniczny, wystawiennik, artysta, aranżer i kurator), twórca videoartów, instalacji, a także autor tekstów (w tym książki „Za drogie, za słabe, zbyt trudne” znajdującej się w kolekcji krakowskiego Bunkra Sztuki).
Uważa się za jednego z najzdolniejszych malarzy pokolenia. W jego erudycyjnej twórczości, także tej wykraczającej poza ramy obrazów, odnaleźć można melancholijną atmosferę, zakorzenioną w głęboko egzystencjalnej refleksji. Jako artystę interesuje go kondycja człowieka we współczesnym, stechnicyzowanym, odartym z uspokajających rytuałów świecie. Patrząc szeroko, interesuje go człowiek, a precyzyjnie, on sam.
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
MONIKA CHLEBEK (1986) — polska malarka i rysowniczka. Ukończyła Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych im. Józefa Czapskiego w Krakowie (2002–2006). Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (2006–2011), dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka. Artystka zajmuje się głównie malarstwem, rysunkiem i kolażem. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
MICHAŁ CHUDZICKI (1983) — urodzony w Kraśniku absolwent państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Bernardo Morando w Zamościu. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2006–2011), dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka.
Zajmuje się przede wszystkim malarstwem oraz kolażem, a także instalacją, filmem i fotografią. W jego twórczości można odnaleźć wiele odniesień oraz wyraźnych inspiracji sztuką wielkich mistrzów renesansu, dadaizmu i surrealizmu awangardy XX wieku. Jest współzałożycielem kolektywu Roboczogodzina, z którym w 2011 roku stworzył projekt w ramach Grolsh Art Boom Festival.
Od 2011 roku kreował postać Bruno Larka (1901–1936), fikcyjnego artysty, tworząc na rzecz tej kreacji fikcyjne prace. Posłużył się fikcją jako narzędziem, aby poddać w wątpliwość historię sztuki, jak również przeprowadzić swoisty eksperyment, badając, czy jako widzowie potrzebujemy dzieł sztuki, czy jedynie twórców sztuki z ich znanymi nazwiskami.
Pierwsza indywidualna wystawa Chudzickiego miała miejsce w 2010 roku. Nosiła tytuł „Okno” (Art Agenda Nova, Kraków 2010). Jego kolejne wystawy indywidualne odbywały się regularnie co roku:
Artysta brał wielokrotnie udział w wystawach grupowych. Dwukrotnie, wraz z kolektywem Roboczogodzina: „Poznanie przyrody nie jest przyrodą, Park Jordana, Kraków 2012; Grolsch Art Boom Festival, Kraków 2012.
Wystawiał swoje prace na wystawach zbiorowych: ‘Tribute to Fangor’ (projekt ArtBazaar, BWA Warszawa 2011), In Dunkeln Waldern w 2011 roku w Salzburgu, w No Budget Show 4 w krakowskim MOCAKu oraz na wystawie „Pamięć”, „Rejestry i terytoria” w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie.
Ostatnie ważniejsze wystawy zbiorowe to:
MICHAŁ CYGAN (1989) ̶ absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (2011 ̶ 2016), Wydział Artystyczny: Grafika Warsztatowa (Pracownia Wklęsłodruku u prof. Jana Szmatlocha, pracownia malarstwa u prof. K. Cieślika). Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni Grafiki Cyfrowej u prof. Adama Romaniuka.
Dokonania:
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
BARTOSZ CZARNECKI (1988) — urodzony w Elblągu absolwent Liceum Plastycznego w Krośnie i Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie. Studiował w pracowniach prof. ASP Grzegorza Bednarskiego i prof. ASP Marka Szymańskiego (dyplom w 2013 r.). Laureat stypendium twórczego Janiny Kraupe-Świderskiej, stypendium „Grazella” im. Anny Marii Siemieńskiej, stypendium Ministra Kultury oraz stypendium „Sapere Auso”.
Uczestnik międzynarodowych targów rysunku ‘Foire Internationale du dessin’ w Cité Internationale des Arts w Paryżu. Autor wystaw indywidualnych (Kraków, Warszawa). Brał udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i projektowaniem plakatu.
Dokonania:
JAKUB CZYSZCZOŃ (1983) — mieszka i pracuje w Poznaniu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. Rezydent 18th Street Art Centre w Santa Monica, Los Angeles, Kalifornia (2012-2013). Stypendysta Funduszu Wyszechradzkiego, Banska St_a_nica Contemporary (2013). Brał udział, min. w pokonkursowej wystawie 9. edycji Konkursu Malarskiego im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu i w Łodzi (2009).
Doktorant Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Współprowadzi 3. Pracownię malarstwa: Praktyki postmedialne na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów w Akademii Sztuki w Szczecinie.
Wybrane wystawy indywidualne:
Współpracuje z Galerią Stereo (Warszawa) oraz Ermes-Ermes (Wiedeń-Rzym).
JERZY DMITRUK (1960) — urodzony w Sępopolu malarz, grafik, ilustrator. Ukończył studia w krakowskiej ASP — dyplom na wydziale malarstwa (1986) oraz studia na wydziale grafiki (dyplom w 1988 roku). Zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową oraz ilustracją i projektowaniem książek.
Zrealizował następujące cykle graficzne i malarskie: „Siewca urodzaju”, „Pejzaż urodzaju”, „Żywot malarza”, „Misja”, „Drzewa objawień”, „Ogród pierwszej miłości”, „Kwiaciarki”, „Przydomowa kopalnia złota i diamentów”, „Akt twórczy”, „Czuły kochanek”, „Niebo obiecane”, „Udomowiona rodzina wawelskich smoków”, ,,Rysunkowa dokumentacja cudów”, ,,Pomniki opadających liści”, ,,Sytość i dziękczynienie” oraz „Pejzaż starocerkiewny”.
Zaprojektował następujące książki „Do widzenia, do jutra” poezja Wisławy Szymborskiej; „Kiedy Cię spotkam, co Ci powiem”, poezja Mirosława Czyżykiewicza; „Elegie z Tymowskich Gór”, poezje Jana Polkowskiego; ilustracje do Pisma Świętego; „Wyjaśnij mi miłość”, poezje Ingeborg Bachmann oraz „Nie przyszedłem Pana nawracać” poezje księdza Jana Twardowskiego. Brał udział w ponad 300 wystawach w kraju i za granicą. Laureat wielu nagród i wyróżnień.
Jego prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Muzeum Archidiecezjalnego w Krakowie, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Zamkowego w Malborku, Muzeum Ziemi Prudnickiej w Prudniku, Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu, Muzeum Jeńców Wojennych w Opolu, Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego, Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Frederikshavn Kunstmuseum & Exlibrissamling, Bibliotece Publicznej w Oleśnicy, Bibliotece ASP w Krakowie, Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
EDWARD DWURNIK (1943-2018) ̶̶ wybitny polski malarz i grafik, jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki współczesnej. Był laureatem licznych nagród, m.in. nagrody krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1981), nagrody Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarności” (1983), nagrody Coutts Contemp̶orary Art Foundation (1992). Tworzył rozbudowane cykle malarskie. Był artystą niezwykle płodnym. Jego dorobek obejmuje ponad 3,5 tysiąca obrazów oraz 10 tysięcy rysunków. Dwurnik to jedyny polski artysta, któremu udało się odnieść międzynarodowy sukces przed transformacją (m.in. udział w „documenta 7” w Kassel w 1982 roku). Był także jedynym, który niezależnie od uznania w kręgach profesjonalnych, stał się popularny we wszystkich środowiskach „konsumentów sztuki”. Niepokorny i prowokacyjny, zmienny i nieprzewidywalny, pełen diabelskiego poczucia humoru, budził skrajne reakcje i poruszenie, także wśród twórców najmłodszego pokolenia.
W latach 1963-70 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Istotnym doświadczeniem w życiu artysty było zetknięcie się z twórczością Nikifora, którego uważał za jedynego mistrza. Od wykonanego pod wpływem inspiracji wystawą Krynickiego pokazu „Rysunku nr 1” z 13 czerwca 1965 roku Dwurnik datował swoją twórczość.
W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 obrazów olejnych „Podróże autostopem” - charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka. Od 1970 roku powstaje kilkanaście innych cykli malarskich, m. in. w latach 1972-1978 „Sportowcy” - jedna z najwyżej cenionych obecnie serii malarskich Dwurnika, ukazująca na poły karykaturalnie, na poły komiksowo bohaterów zwykłej PRL-owskiej codzienności.
Poza malarstwem Dwurnik uprawiał grafikę i rysunek (zarówno autonomiczne serie, jak i ilustracje). Lubił projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Tworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych.
Powstało kilka filmów dokumentalnych o twórczości artysty, m.in: „Owoce Ziemi” (1977), „Portret z natury” (1984) i „Polska Nike” (1987) w reżyserii Andrzeja Szczygla oraz „Podróże Edwarda Dwurnika” (1995) Grażyny Banaszkiewicz.
Artysta zmarł 28 października 2018 w Warszawie.
MAGDALENA FRANCZAK (1978) ̶̶ absolwentka malarstwa Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Posługuje się różnymi mediami: od malarstwa przez rysunek, fotografię do performance.
Projektuje kostiumy, scenografie. Jest autorką wystaw indywidualnych, m.in. „Sen o mostach przyprószonych śniegiem” w Galerii Manhattan w Łodzi; „Zejście” w Galerii Labirynt w Lublinie (2014); „Stany przejściowe” w BWA Zielona Góra (2011); „Powiększenie”, Galeria Biała w Lublinie (2012); „Lód topnieje pani Franczak” w Miejscu Projektów Zachęty w Warszawie (2014) oraz grupowych, m.in. „Genealogie pracy” w Galerii Arsenał w Poznaniu (2013). Członkini polsko-niemieckiej grupy AOUA.
Współpracuje z artystami i artystkami z Polski i ze świata: z Yael Frank, Marcinem Dymiterem, Ludomirem Franczakiem, Sarą Kurzinger oraz Jaśminą Wójcik i Weroniką Lewandowską, z którymi tworzą kolektyw „Łodygi”.
Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014). Dwukrotnie została wyróżniona stypendium artystycznym Prezydenta Miasta Lublin (2015 i 2017).
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Współpraca przy projektach artystycznych:
RAFAŁ GAWLIK (1989) — w 2011 r. ukończył studia pierwszego stopnia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (pracownia Obrazowania Cyfrowego, Wydział Grafiki). Dyplom zrealizował pod kierunkiem W. Węgrzyna. W 2014 r. zdobył tytuł magistra — Wydział Malarstwa, pracownia A. Bednarczyka (ASP, Kraków).
Członek Europejskiego Stowarzyszenia Pastelistów (PGE) oraz Międzynarodowego Związku Stowarzyszeń Pastelistów (IAPS). Brał udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce, m. in. w:
Zaangażowany w projekt 'Artbox Project’ pokazuje swoje prace również za granicą, m. in. w Bazylei czy Nowym Jorku. Jego prace były prezentowane podczas indywidualnej wystawy w centrum Krakowa i w trakcie konferencji TEDx oraz publikowane w kwartalniku Grupy MULTImedia.
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
MONIKA GAWRON (1997) — ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych im. Józefa Pankiewicza w Katowicach z tytułem zawodowym plastyk, specjalizacja: jubilerstwo. Studentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, kierunek malarstwo (3 rok studiów).
Wszystko zaczęło się od zdobycia Grand Prix w wakacyjnym konkursie dla dzieci, kiedy artystka miała 11 lat. W 2012 roku wzięła udział w akcji organizowanej przez Wojewódzką Komendę Policji w Katowicach i wraz z koleżanką stworzyła komiks obrazujący hasło kampanii: „Nie reagujesz – akceptujesz!” (1 miejsce).
Wystawy:
PATRYK GMEREK (1998) — urodzony w Częstochowie, student drugiego roku Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, kierunek grafika.
Wystawy:
PATRYCJA GOTSZLING ̶ obroniła pracę licencjacką na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie (2010). Studiowała Grafikę i Edukację Artystyczną (studia drugiego stopnia), broniąc pracę magisterską. W 2017 roku rozpoczęła studia na kierunku fotografia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.
Jej nadrealne obrazy (fotografie) opowiadają o absurdzie postępującego świata, w którym człowiek otoczony nowymi technologiami chce widzieć świat zniekształconym, ponieważ łatwiej nam się ogląda obrazy ładne niż niejako „zastane”, które na co dzień często nas odpychają. Jedną z przyczyn są wszechobecne mass media, które kreują i promują wyidealizowaną rzeczywistość. Nadrealne obrazy to nasza technologiczna teraźniejszość.
Dokonania artystyczne:
ŁUKASZ HUCULAK (1977) ̶ absolwent Wydziału Malarstwa i Rzeźby wrocławskiej ASP (2002), w której prowadzi pracownię malarstwa i kieruje Międzywydziałowymi Studiami Doktoranckimi.
Zaczynał od monochromatycznych martwych natur. Po okresie fascynacji renesansowym prymitywizmem i architektoniką wnętrz aktualnie skupiony na motywie czaszki i wąskokadrowanego detalu.
Interesuje się ułomnością i fragmentarycznością, wykorzystuje estetykę form „niepełnowartościowych”: szkicu, destruktu i non finito.
Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Rządu Bawarii, Kiwanis Klub Wratislavia oraz innych organizacji pozarządowych. Laureat Grand Prix Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie, II nagrody w ogólnopolskim konkursie na najlepsze dyplomy ASP, wyróżnień Festiwalu Malarstwa „Bielska Jesień”, Biennale Małej Formy Malarskiej w Toruniu i innych.
Bywa kuratorem, publikuje teksty o sztuce („Format”, „Dwutygodnik”, „QuArt”, „Art & Business”). Pod jego redakcją ukazało się kilka publikacji zbiorowych (katalogi wystaw i tom „Nadmiar i Brak”). Członek wrocławskiej Akademii Młodych Uczonych i Artystów.
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych:
ZUZANNA JANIN (1961) ̶ polska artystka sztuk wizualnych. W latach 1980-1987 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzy rzeźby, instalacje, environment, obiekty fotograficzne, rysunki, wideo i instalacje dźwiękowe. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki RP, Pollock-Krasner Foundation w Nowym Jorku oraz Kultur-Kontakt we Wiedniu. Dwukrotnie nominowana do udziału w Biennale Sztuki w Wenecji. Jest finalistką nagrody Adi Prize for Art 2003. W 2006 roku otrzymała nagrodę główną na ViennAfair (wraz z Agnieszką Rayzacher) oraz wyróżnienie za najpiękniejszą książkę roku 2006 za projekt „Sztuka polska na okładkach Serii Antropologicznej” (Państwowy Instytut Wydawniczy).
W 2003 roku zainicjowała powstanie w swojej pracowni w Warszawie niezależnego miejsca sztuki pod nazwą lokal_30, które prowadzi wraz z Agnieszką Rayzacher i Michałem Suchorą. Odbywają się tam wystawy i wydarzenia artystyczne, a jego twórcy promują z sukcesem polską sztukę poza granicami kraju.
Podmiotem i najważniejszym punktem odniesienia twórczości Zuzanny Janin jest ona sama. Artystka czerpie inspiracje ze swojej „biografii emocjonalnej”, przetworzonych przez czas wspomnień, pamięci ciała, jego relacji z otoczeniem. Buduje w ten sposób „samokreujący się powoli obraz ludzkiego życia i kondycji człowieka”. Obraz ten jest zmienny, inny na każdym odcinku czasu i właśnie ową zmienność, nieuchwytny stan „pomiędzy”, uczyniła artystka podstawową strategią swojej sztuki.
PAWEŁ JARODZKI (1958) ̶ urodzony we Wrocławiu malarz, grafik, rysownik, autor komiksów i podręczników dla dzieci; zajmuje się też poezją i sztuką wideo. Obecnie jako profesor, prowadzi pracownię multimediów na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jest też kuratorem BWA Awangarda we Wrocławiu.
W latach 1979-84 studiował na Wydziale Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu; dyplom uzyskał w 1984 roku w pracowni malarstwa doc. Konrada Jarodzkiego i doc. Leszka Kaćmy.
Na początku lat 80. Paweł Jarodzki wraz z przyjaciółmi z tej samej pracowni (Ewą Ciepielewską, Bożeną Grzyb, Arturem Gołackim i Andrzejem Jarodzkim) zaczęli wydawać fanzinową gazetkę - magazyn. Nazwali ją „Luxus”, żeby odciąć się od szarości i siermiężności stanu wojennego. Początkowo artyści wykonywali gazetkę ręcznie, za pomocą szablonów, grafik i rysunków, gdyż nie było szans na zdobycie powielaczy. Pierwsze numery ukazywały się w nakładzie 3-5 egzemplarzy. Do 1986 roku ukazało się 6 numerów pisma „Luxus”.
Podczas pracy nad magazynem powstała grupa „LuXuS”, której faktycznym liderem stał się Paweł Jarodzki, a jego twórczość była przez wiele lat ściśle związana z działalnością grupy. Od 1984 roku grupa zaczęła brać udział w wystawach i organizować różne akcje, a jej charakterystyczna estetyka miała wpływ na kształt artystycznej sceny Wrocławia. Najbardziej aktywny okres działania grupy przypada na lata 1984 ̶ 1988. Skład LuXuSu zmieniał się wielokrotnie. Do dłuższej współpracy z grupą przyznają się, oprócz Pawła Jarodzkiego, m.in.: Ewa Ciepielewska, Bożena Grzyb ̶ Jarodzka, Małgorzata Plata, Jerzy Kosałka, Stanisław Sielicki, Artur Gołacki, Jacek Jankowski, Marek Czechowski i Szymon Lubiński.
Z założenia członkowie grupy LuXuS robili sztukę popularną, prostą w wykonaniu i dostępną dla wszystkich, odcinając się tym samym od obowiązującego wówczas artystycznego awangardowego „akademizmu”, jakim była sztuka konceptualna i, m.in. twórczość artystów formacji Fluxus. Twórczość LuXuSowców odnosiła się do potocznej rzeczywistości i każde ich wystąpienie związane było z aktualnymi wydarzeniami. Grupa znana była z tworzenia „sytuacji” artystycznych, mających swoje źródło w wielkomiejskiej codzienności. Artyści spod znaku LuXuSu czerpali całymi garściami z kultury masowej i popartu, preferowali dowolność, pastisz i dadaistyczne kolaże. Na przykład dublowali Chaplina z Myszką Miki lub przetwarzali słynną „Damę z Łasiczką” w szalonym stylu.
„Paweł Jarodzki uczestniczył we wszystkich wystąpieniach grupy, a od 1984 roku zaczął także wystawiać samodzielnie. Pracuje w różnych konwencjach stylistycznych, posługuje się szablonem i cytatem, świadomie odrzuca poprawność rysunkową i formalną, akcentując programową niemal antyestetyką. W jego sztuce wyraźnie widać dwie tendencję: popartowską i konceptualistyczną, zabarwione „radosnym” prowokowaniem, kontestacją i zgrywą”. culture.pl
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Wybrane wystawy grupy LuXuS:
ANNA JARZYMOWSKA (1988) ̶ urodzona w Rybniku studentka ASP w Katowicach, praca pod kierunkiem prof. Ireneusza Walczaka. Zajmuje się głównie malarstwem mało- i wielkoformatowym. Działa także w przestrzeni miejskiej pod pseudonimem MiszmasZ. Uczestniczka wielu wystaw zbiorowych, twórczyni licznych murali. W jej malarstwie kluczową rolę odgrywa podświadomość. Obraz powstaje jako odpowiedz na wewnętrzne impulsy i jest czysto intuicyjnym zapisem.
Dokonania artystyczne:
ANDRZEJ JOBCZYK (1985) ̶ zajmuje się animacją, fotografią, grafiką oraz tworzeniem konceptów.
Nagrody:
Wystawy i pokazy:
JOANNA KARPOWICZ (1976) – malarka, twórczyni komiksów, ilustratorka. Autorka malarskiej serii z Anubisem. Ukończyła studia na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki. Dyplom zrealizowała z wyróżnieniem w pracowni prof. Leszka Misiaka w 2001 roku.
Jej ulubioną techniką jest akryl na płótnie i na papierze. Jest autorką ilustracji w albumach komiksowych: „Szminka”, scen. Jerzy Szyłak (Mandragora, 2003), „Jutro będzie futro”, scen. autorski (Atropos, 2005), „Pocztówki z Białegostoku”, scen. autorski (Centrum im. Ludwika Zamenhofa, 2013), „Kwaśne jabłko”, scen. Jerzy Szyłak (Timof Comics, 2017), „Anastazja. Tom I”, scen. Magdalena Lankosz (Kultura Gniewu, 2017), artbook „Anubis” (Centrala, 2017).
Wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
KATARZYNA KARPOWICZ (1985) — urodzona w Krakowie w rodzinie dwojga malarzy Anny Karpowicz-Westner i Sławomira Karpowicza. Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych oraz studia na wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom zrealizowała w pracowni prof. Leszka Misiaka w 2010 roku.
Obrazy Katarzyny Karpowicz znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, a także w kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Gdańsku. W „Kompasie Sztuki Młodych”, rankingu polskich artystów do 35. roku życia zajmuje II miejsce (2017, 2018).
Zrealizowała 16 wystaw indywidualnych i kilkadziesiąt zbiorowych w kraju i za granicą. Współpracuje między innymi z Galerią Art w Warszawie, Galerią Artemis w Krakowie, Galerią Triada w Gdańsku, Galerią Platon we Wrocławiu, Galerią Garbary 48 w Poznaniu, Galerią Montsequi w Madrycie.
Obecnie mieszka i maluje w Krakowie.
W dorobku ma 16 wystaw indywidualnych, m.in.:
Prezentowała swoje malarstwo na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych, m.in.:
MAGDALENA KARWOWSKA (1986) ̶ studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom magisterski, jeden z najlepszych, zrealizowała w Pracowni Miedziorytu pod kierunkiem prof. Stanisława Wejmana.
Na co dzień zajmuje się malarstwem. Mieszka i tworzy w Krakowie. Jej twórczość prezentowana była na wystawach indywidualnych oraz zbiorowych w Polsce oraz za granicą. Współpracuje z licznymi galeriami, m.in. Galerią Stalową w Warszawie, Galerią EL - ART w Łodzi czy Art Agendą Nową w Krakowie.
Na rynku międzynarodowym współpracuje z nowojorską galerią sztuki współczesnej Gallery 104 oraz Laguna Art Gallery w Kalifornii. Udziela się także na rynku aukcyjnym, współpracując, m. in. z takimi domami aukcyjnymi jak: Desa Unicum, Sopocki Dom Aukcyjny czy warszawski Art in House.
Wystawy zbiorowe:
Cykl obrazów „Miasto” jest próbą ukazania własnych przemyśleń oraz interpretacji rzeczywistości względnie prawdziwej, ale jednocześnie złudnej, gdyż zastępującej realne krajobrazy abstrakcyjnymi formami i plamami. Miasto jako podmiot twórczy zainteresowało artystkę, gdyż czuje się jego elementem. Stanowi ono przy tym swoisty fenomen z wielu powodów, między innymi jest wytworem kulturowym – z jednej strony uporządkowanym, z drugiej – zawierającym elementy chaosu, a ponadto stanowi swoistą „niszę życiową”, zmuszającą do odbioru i rozumienia świata, a także skłaniającą do przeżywania.
Obrazy tego cyklu wyrażają chęć ukazania miasta jako czegoś pozbawionego cech charakterystycznych, są próbą przedstawienia samej istoty zjawiska. Stąd też wykonane prace stanowią fragment „natury”, zinterpretowany w sposób bardzo osobisty.
Źródłem swoich inspiracji Karwowska uczyniła miejsce ze świata współczesnego, w którym żyje i funkcjonuje. To skrawki przestrzeni zobrazowane według niej bez zbędnego szczegółu. To zwięzła myśl oparta raczej na oszczędności, ograniczająca się do prezentacji tego, co najistotniejsze – do własnego, osobistego spotkania z miastem.
MAGDALENA KAZIMIERSKA — absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (Wydział Malarstwa, pracownia prof. Jana Tarasina, drugi kierunek na Wydziale Scenografii). Od niemal 20 lat artystka maluję swój cykl o nazwie „kwiat w środku”. Obecnie zbiór liczy kilkaset obrazów wykonanych w technice olej na płótnie. Od kilku lat powstają także duże obrazy o tematyce: przestrzeń, pejzaż, miasto. Malarka stworzyła też kilkadziesiąt portretów mężczyzn, twórców pokolenia.
Dokonania artystyczne:
ANITA KAŁUŻA-SITNIK (1979) ̶ od ponad 20 lat zawodowo zajmuję się malarstwem sztalugowym, prowadząc własną pracownię. Swój warsztat doskonali, wykonując kopie najwybitniejszych malarzy minionych czasów. Obrazy stara się malować w technikach historycznych, odpowiednich dla danego okresu. W twórczości inspiruje ją światło i kolor oraz to, co dookoła… drzewa, natura, ludzie i ich emocje.
Na co dzień jest mamą małej gromadki, więc praca jest dla niej wytchnieniem od codziennej gonitwy. W wolnych chwilach uwielbia spędzać czas w muzeach i zwiedzać stare kościoły.
Dokonania:
Jej obrazy są ozdobą kolekcji prywatnych, jak i ołtarzy wielu świątyń w kraju i za granicą, m.in. w:
MARTA KELER (1992) — urodzona w Tarnowskich Górach absolwentka Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Dyplom ukończyła w pracowni Malarstwa pod okiem profesora Stanisława Kortyki i w pracowni Mediów Elektronicznych Wojciecha Pukocza.
Jej twórczość oscyluje między abstrakcją a figuracją. W ostatnich latach mały format zupełnie zawładnął malarstwem artystki. Zmusza on widza do interakcji, dzięki której może dostrzec detal rządzony impulsem oraz odrobiną humoru.
Artystka brała udział w wystawach grupowych, m.in. w Katowicach i we Wrocławiu, również w ostatniej edycji „Sztuki Teraz”. Jest autorką muralu w Centrum Technologii Audiowizualnych we Wrocławiu i zwyciężczynią gliwickiego przeglądu G.PART 2018.
Wybrane wystawy:
KEYMO (1984) — artystka urodzona w Olkuszu. Studiowała w ASP w Krakowie (2003-2007). Zajmuje się fotografią mody, portretu i malarstwa. Posługuje się fotografią analogową i polaroidową. Odwołuje się do różnych tradycji filozoficznych (zen) i artystycznych (malarstwo niderlandzkie XV wieku, Młoda Polska). Świadomie tworzy w eklektycznym stylu, nawiązując do twórczości Joela-Petera Witkina, Arakiego, Diany Arbus, Helmuta Newtona.
Ważniejsze wystawy indywidualne i zbiorowe:
Wystawy indywidulane:
Wystawy zbiorowe:
MARTA KINIEWICZ (1974) — absolwentka historii sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Praca magisterska, pt.: „Pałac w Falentach” pod kierunkiem prof. dr hab. Tadeusza Stefana Jaroszewskiego. Ukończyła studia magisterskie w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej (2014–2016). Praca magisterska teoretyczna pod kierunkiem dr Magdaleny JanotyBzowskiej na temat malarstwa monochromatycznego, pt.: „Poetyka en grisaille”. Dyplom z malarstwa pod kierunkiem prof. dr hab. Joanny Stasiak, pt. „Kraina szczęśliwości”.
Wystawa indywidualna w Galerii Apteka Sztuki w Warszawie w lutym 2018 roku.
RAFAŁ KNOP (1970) — absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w BielskuBiałej. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, pracownia prof. J. Walczaka. Pracuje głównie w technice olejnej.
Rafał Knop to nie tylko artysta malarz, ale też pasjonat sztuki antycznej i surrealizmu, kochający Toskanię i białe szaleństwo. Od kilku lat dzieli swój czas pomiędzy Polskę i Toskanię, gdzie co roku organizuje plenery artystyczne dla artystów amatorów i profesjonalistów. Artysta jest miłośnikiem jazzu i muzyki klasycznej, smakoszem win i slow food.
Jednym z głównych tematów prac artysty jest człowiek w różnych przedstawieniach, w kontekście jego pragnień i słabości. Są to również próby syntezy postaci w przestrzeni, często nawiązujące do problemów współczesności.
Dokonania:
Jego obrazy znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce, Niemczech, Austrii, Belgii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych. Artysta współpracuje z wiodącymi domami aukcyjnymi w Polsce: DESA Unicum, Art in House, Sopockim Domem Aukcyjnym, Galerią NEXT.
AGATA KOCZAN (1986) — urodzona w Braniewie absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, kierunek malarstwo, specjalność witraż; dyplom z wyróżnieniem w 2014 roku.
Obrazy, które tworzy najłatwiej jest nazwać pejzażami, bo choć ich forma jest całkowicie abstrakcyjna, wszystkie powstają w wyniku intensywnej obserwacji natury. Artystkę interesują czysto formalne zabiegi malarskie. Stara się znaleźć uniwersalny wzór, którym mogłaby oddać jednocześnie tafle wody, szum traw, czy rybią łuskę. W tym celu posługuje się linią, która, jako abstrakcyjny środek wyrazu, daje nieograniczone możliwości interpretacyjne. Linia-kreska zapisuje poszukiwania formalne oraz buduje kompozycje jej obrazów.
Wybrane wystawy:
Stypendia:
TOMASZ KOMOROWSKI (1961) ̶ urodzony w Łodzi, absolwent PWSFTviT w Łodzi. Tam obronił doktorat i pracę habilitacyjną z fotografii. Od 2018 profesor zwyczajny. Jest wykładowcą PWSFTviT na stanowisku profesora tytularnego, a obecnie prodziekanem Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej. Oprócz fotografii artystycznej zajmuje się również dokumentacją fotograficzną, fotografią portretową, reklamową oraz reportażem. W trakcie wieloletniej pracy w Muzeum Kinematografii w Łodzi wykonał bardzo wiele portretów osób związanych ze światem filmu.
Ma na koncie dużą ilość wystaw indywidualnych, udział w wielu wystawach i wystąpieniach zbiorowych. Inicjator i kurator wystaw studentów Kierunku Fotografii PWSFTviT w Disseldorfie, Kopenhadze, Bonn, Hillerod.
Członek kilku stowarzyszeń twórczych: Stowarzyszenie Sztuka i Dokumentacja, Stowarzyszenie Artystów Świętego Jerzego, Stowarzyszenia „Ars Visa”.
Najistotniejsze w sztuce fotografii dla Komorowskiego jest pokonywanie myślenia o fotografii jako o medium przedstawiającym, mimetycznym. W jednym z tekstów do swojej wystawy napisał: „odrzuciłem wszystko, co było kopiowaniem, opisem, aby pozostawić pełną swobodę temu, co Elementarne i Spontaniczne”.
Narzędzie rejestrujące, jakim jest aparat fotograficzny, jest dla niego jednocześnie narzędziem kreacyjnym. Artysta nieustannie podejmuje w swoich pracach problem zmieniającego się w nadzwyczaj szybkim tempie medium fotografii.
„Stworzyłem serię fotografii figur pozbawionych kontekstu, mających realny kształt uformowany z materii jak najbardziej materialnej, z ciała, a jednak niebędących reprezentacją niczego o cechach człowieczych. Radykalna zmiana statusu ciała ludzkiego. Tak też rozumiem własne zaangażowanie w zmagania z materią fotografii. To narzędzie, przy pomocy którego sam nadaję kształt, kolor, fakturę rzeczywistości, na którą zerkam obiektywem mojego aparatu fotograficznego”.
MATEUSZ KOSTKA ̶ student Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej. Ukończył organizację produkcji filmowej i telewizyjnej przy Uniwersytecie Śląskim (Wydział Radia i Telewizji w Katowicach). Laureat nagrody w I Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym „Portret Artysty” pod honorowym patronatem prof. Krzysztofa Pendereckiego. Doceniony przez Jury w konkursie ‘Monochrome Photography Awards’ (kategorie Fashion oraz Portrait). Na swoim koncie ma wiele wystaw zarówno w Polsce, jak i za granicami państwa, m.in. podczas Fotofestiwalu w Łodzi, Dreźnie, Czechach, czy Warszawie.
W pracy „Mandala” symetria i nieskończoność mierzy się z ludzką autodestrukcją i tym, co ciemne, siedzące głęboko pod skórą. Rama, w domyśle mająca formę kwadratu z mandali, czyli tego, co reprezentuje wewnętrzny świat człowieka, przybiera realną twarz. Najważniejszy w mandali jest jej środek, w którym powinna powstać harmonia. Tutaj pokazana jest jedynie wątpliwość i interpretacja ludzkiego wyrazu, wolna dla oglądającego. Dokładnie jak test Rorschacha w psychoanalitycznych sesjach, autoportret w odbiciu lustrzanym ma dać człowiekowi pole do zrozumienia jego własnych emocji, pozwolić na utożsamienie się.
Inspirując się „Czarnym kwadratem” Kazimierza Malewicza, fotografia została wpisana w głęboką czerń. Praca ma w pełni zaangażować odbiorcę, a nawet wprowadzić go w swego rodzaju hipnotyczny stan.
MICHAŁ KRZEMIŃSKI (1993) ̶ urodzony w Starachowicach. W 2018 roku ukończył studia magisterskie na kierunku Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuk Plastycznych, specjalność: Arteterapia (terapia przez sztukę) w Kolegium Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Dyplom artystyczny „Znaki codzienności” obronił w pracowni malarstwa dr hab. prof. APS Grzegorza Mroczkowskiego. Uzyskał tytuł magistra sztuki.
Zainteresowania artystyczne Michała Krzemińskiego skupiają się głównie wokół malarstwa figuratywnego, malarstwa rodzajowego, konceptualizmu i sztuki krytycznej. Obrazy, tworzone przez artystę, dotykają tematu reprezentacji codzienności, której doświadcza. Stanowią wnikliwe spojrzenie i zarazem komentarz na rzeczywistość i relacje społeczne XXI wieku, które warunkowane są współczesną technologią, technizacją i cyfryzacją świata. Krzemińskiego inspirują tacy artyści jak: Pablo Picasso, Andrzej Wróblewski, Edward Hopper, David Hockney, Marina Abramović czy Artur Żmijewski. Co więcej, interesuje go wykorzystanie sztuki w pracy z dziećmi, osobami z zaburzeniami i chorobami psychicznymi, niepełnosprawnymi, ale także w edukacji, rozwoju osobistym i zawodowym.
Krzemiński był uczestnikiem dwóch zbiorowych studenckich wystaw artystycznych: „Wystawa Artystów Nieznanych” w Muzeum Książki Artystycznej w Łodzi w 2017 roku oraz „Co nas boli” w Galerii Nasza Ściana Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi w 2016 roku. Jego obraz – „Towarzyszki podróży” został przyjęty na grudniową Aukcję Młodej Sztuki w Domu Aukcyjnym DESA Unicum w Warszawie.
KATARZYNA KUKUŁA (1987) — urodziła się w Kolonii Cieślach, małej wiosce włączonej do Sosnowca. Odkąd pamięta, jej domem był las, stamtąd czerpała inspiracje i spokój ducha. Już od młodości jej mama słyszała od ludzi, że jej córka jest urodzoną malarką. Z jej wyboru losy splotły się tak, że trafiła na ASP w Krakowie. W 2012 roku po zakończeniu Akademii wygrała Najlepszy Dyplom ASP w Polsce (nagroda rektorów). Tak rozpoczyna się kariera Kuki Kukuły.
Raz w dołku, raz na górce, ale niezmiennie do przodu. Pięć lat po studiach osiadła z powrotem w Kolonii Cieślach. W swojej pracowni tworzy i maluje esencje kobiecości, przyrody i pełni człowieczeństwa. Aktualnie w ciszy łączy się z Matką Naturą.
Wystawy indywidualne:
GRZEGORZ KUMOREK (1990) — W 2010 roku ukończył z wyróżnieniem Liceum Plastyczne w Tarnowie. W 2016 obronił dyplom realizowany w pracowni prof. Jerzego Nowakowskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Obecnie mieszka i pracuje w Krakowie. Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem i ceramiką.
Brał udział w wystawie IV Międzynarodowego konkursu na rysunek im. M. E. Andriollego, Nałęczów 2018.
BEATA KWAŚNICA (1999) — studentka 1. roku na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Stypendystka Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci w kategorii plastycznej. Laureatka Międzynarodowego Konkursu Plastycznego „Moja Przygoda w Muzeum” w 2016 roku.
MAGDALENA LASKOWSKA (1985) — urodzona w Warszawie. Ukończyła malarstwo na ASP w Warszawie (2011). Prace, m.in. w kolekcjach prywatnych Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec, prof. dr Horsta Koehlera, mecenasa sztuki P. Krzysztofa Musiała (galeria aTAK) oraz w publicznej kolekcji Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Ważniejsze wyróżnienia:
Wybrane wystawy:
LAURA MAKABRESKU (1987) ̶ właśc. Kamila Kansy, urodzona w 1987 roku w Brzesku. Artystka wizualna, fotograf. Mieszka i tworzy w Krakowie. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie.
Uprawia fotografię kreacyjną przepełnioną symboliką i nastrojem baśni, mitów, a coraz częściej także odniesieniami biblijnymi i apokryficznymi. Bliska nurtowi symbolizmu, buduje w swoich fotografiach metafory wizualne dotykające zagadnień erotyki i sacrum. Inspiruje się ciszą, ikonami prawosławnymi i literaturą realizmu magicznego.
Ważniejsze wystawy:
MAGDALENA LAZAR (1986 ) — artystka interdyscyplinarna wierząca w ideę „postwzrostu”. Studiowała w ASP w Krakowie (dyplom ze specjalizacji obrazowanie cyfrowe pod kierunkiem prof. Waldemara Węgrzyna) i w Uniwersytecie Sztuki UdK w Berlinie (pracownia prof. Christiane Möbus). Tworzy instalacje, animacje, fotografuje i projektuje.
W 2016 roku otrzymała wyróżnienie na Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko 9” zorganizowanym przez Bałtycką Galerię Sztuki Współczesnej w Słupsku. Jej animacja „Atomy” została opublikowana w Ninatece powołanej przez Narodowy Instytut Audiowizualny. Pracuje w Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego. W 2017 roku wykładała na wydziale artystycznym Chongqing Technology and Business University (CTBU, MIADA).
Jej prace były pokazywane między innymi w: Krakowie (MoCAK, Bunkier Sztuki, Cricoteka, 2018), Warszawie (Śmierć Człowieka, 2017), Katowicach (BWA Katowice, 2016 i 2015) Chongqing (Dimensions Art Center, 2017), Monachium (MUG / Einstein Kultur, 2016), Rzymie (Album Arte, 2015), Birmingham (Centrala, 2014), Berlinie (Institut fur Alles Mögliche, 2014).
MAŁGORZATA LAZAREK ̶ absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, wydział grafiki w Katowicach. Dyplom z malarstwa, rysunku i filmu artystycznego obroniła w roku 1987, otrzymując z rąk przedstawicieli Akademii medal za całokształt pracy. Pracowała jako nauczyciel w liceum plastycznym, była grafikiem w „Super Expressie”, prowadziła galerię sztuki w MOK Zawiercie. Była ilustratorem w kilku czasopismach („Twój Styl”, „Gość Niedzielny”, „Super Express”, „Newsweek”, „Gazeta Wyborcza”).
Otrzymała wiele nagród i wyróżnień w konkursach w Polsce i za granicą – jest dwunastokrotną laureatką Międzynarodowej Wystawy Rysunku Satyrycznego „Satyrykon” w Legnicy oraz wielu innych konkursów satyrycznych.
Artystka wykonała ilustracje do wierszy Zbigniewa Herberta, za co otrzymała drugą nagrodę w konkursie poświęconym jego twórczości. Jako malarka zdobyła także wiele nagród, w tym najważniejszą z nich, Grand Prix w konkursie „Obraz Roku” 2008.
Zajmuje się malarstwem, ilustracją i rysunkiem satyrycznym. Jest członkiem-założycielem Federation of Cartoonists Organisations Polska, SPAK i ZPAP.
ANDRZEJ LICHOTA ̶ artysta malarz, rysownik, reżyser. Ukończył wydział malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Stypendysta Ministra Kultury RP i Erich Pommer Institut.
Zajmuje się malarstwem olejnym w nurcie abstrakcji ekspresyjnej, do którego inspiracją są autentyczne przeżycia artysty. W wyniku podróży powstały takie cykle jak: „Australia", „Iran" i „La Gomera". Obecnie realizuje cykl malarski inspirowany hiszpańską Corridą.
Jest znany z twórczości rysunkowej i filmowej. Publikował rysunki i artykuły w najważniejszych polskich tygodnikach i dziennikach, m.in.: „Przekrój”, „Polska The Times”, „Polityka”, „Wprost”, „Dziennik Polski”, „Rzeczpospolita” czy „Nowy Czas” w Londynie. W wielu z nich ma autorskie „okienka” komentatorskie.
Juror międzynarodowych festiwali filmowych: Roshd w Teheranie, Cinewest w Sydney, EIFF w Krakowie i ReAnimacja w Łodzi. Za grę Gang BoomBang uzyskał kwalifikację do londyńskiej BAFTA.
Autor kilku książek i albumów, m.in. „Australia-Iran-La Gomera”, 2016; Rysunki Przyczynowo-Skutkowe” – (2006, Wydawnictwo BoSz); „Chichoty” (2001, Wydawnictwo Archeton). Zrealizował blisko 60 krótkich filmów animowanych, z których wiele emitowano na antenie telewizji polskiej.
Swoją twórczość prezentował, m.in. na na Art Fair Parallax, Kensington Town Hall (Londyn 2018); w Hydropolis (Wrocław 2018); w Galerii Zunawe Wrocławiu (2017); podczas Międzynarodowej wystawy „Ancient Palaces” Villa Monastero, Varenna, Palazzo Galio (Włochy 2016); „Abstrakcje ̶ Australia, Iran, La Gomera” w Galerii ARCHETURA w Krakowie 2016/2017; podczas retrospektywy w Muzeum Karykatury w Warszawie 2008; St Leonhard i St. Pölten (Austria, 2004); Instytucie Polskim w Budapeszcie; Festiwalu „Satyrblues"; oraz łącznie kilkudziesięciu wystawach indywidualnych oraz w ponad 120 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Współpracuje z galeriami: Saatchi Art (od 2016 r.) i ToTu ART, wystawiał prace w galerii Wojciecha Fibaka i Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej.
Jego prace znajdują się w kolekcjach, m.in: Muzeum Miedzi, Muzeum Karykatury w Warszawie, Raiffeisen Bank, PKN Orlen, GREMI International, BZ WBK, NETIA SA, Sanofi – Aventis, Ministerstwa Rolnictwa, UMWM w Krakowie, a także w kolekcjach prywatnych: w Nowym Yorku, Londynie, Merzchausen, Sydney, Warszawie, Krakowie, Wrocławiu.
Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich i prezesem Fundacji TeD.
EDWARD LUTCZYN (1947) ̶ artysta plastyk znany z rysunków satyrycznych, karykatur i ilustracji oraz plakatów, zarówno skierowanych do najmłodszych, jak i do dorosłych. Od roku 1971 projektuje plakaty teatralne, filmowe i reklamowe (w sumie ok. 200), druki akcydensowe, programy teatralne, znaki graficzne i logotypy (m.in. dla zespołu „Perfekt”, Klubu „Pod Jaszczurami” i kilkadziesiąt innych), okładki płytowe, karty okolicznościowe, znaczki pocztowe, ilustracje reklamowe, również animowane czołówki telewizyjnych (np. IDŹ NA CAŁOŚĆ!). Wydał serię pocztówek i 10 plakatów autorskich.
Osobna dziedzina twórczości to rysunek satyryczny. Wieloletnia współpraca z czasopismami: „Szpilki”, „Echo Krakowa”, „Student”, „Przekrój”, „Jazz Forum”, magazyn „Jazz”, „Płomyczek”, „Wiedza i życie”, „Mamo to ja”, „Naj”, „Gazeta Wyborcza”, „Reader’s Digest”, „Świat Młodych” czy magazynem „Dom” zaowocowały kilkunastoma tysiącami ilustracji i okładek.
Wydał 8 zbiorów rysunków: „Narysuj mnie, tato”, „O dziadkach i dziatkach”, „Czarna seria I”, „Czarna seria II), „Czarna seryjka dla dzieci”, „Jak po sznurku”, albumy „To tylko żart!”, Rysunki różne, kwadratowe i podłużne”.
Współpraca z wydawnictwami: Berlitz, Harenberg Verlag, Pestalozzi Verlag, Hahn Film AG. Stworzył scenografię i kostiumy (25 realizacji) dla teatrów dramatycznych i lalkowych, m.in. Teatr Masikbuhne Mannheim, Teatr im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, Teatr Syrena, Teatr Komedia w Warszawie, Teatr Współczesny w Szczecinie, Teatr Lalka w Warszawie, Teatr Lalki, Maski i Aktora „Groteska” w Krakowie.
Zaprojektował komplet postaci do pełnometrażowego filmu rysunkowego „Dawid i Sandy”, a także dekoracje i postaci do dwóch serii animowanego serialu „W krainie czarnoksiężnika Oza” (łódzka wytwórnia Semafor).
Ciekawostka!: Edward Lutczyn nie ma żadnego wykształcenia plastycznego. Absolutnie żadnego.
PATRYK LUTOMSKI (1973) ̶ doktor sztuk pięknych, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1994-1999). Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Leszka Misiaka oraz aneks graficzny w pracowni prof. Zbigniewa Lutomskiego (1999). Doktorat ukończył na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w 2017 roku. W latach 1999-2005 był asystentem Wieczorowych Studiów Licencjackich Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (wydział grafiki, pracownia drzeworytu).
W roku 2007 prowadził warsztaty graficzne w Muzeum Narodowym w Krakowie towarzyszące wystawie „Graficy z Krakowa - Jerzy Panek”. Koordynator i sekretarz Wystaw Głównych Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie w 2009 roku i 2012 roku oraz wystawy Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej (Kraków 2009). Prowadził pracownię linorytu na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie (2009-2013). Od 2010 roku pracuje jako asystent w pracowni linorytu w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach, a od 2011 roku jako prowadzący pracownię linorytu.
Nagrody:
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
Prace w zbiorach:
MATEUSZ MACHALSKI (1989) ̶ studiował na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie (2009-2014). Studia ukończył z wyróżnieniem rektorskim. Pięciokrotny Stypendysta Ministra Kultury. Laureat stipendium „Młoda Polska”. Członek rady programowej Międzynarodowego Biennale Plakatu. Członek zarządu Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej oraz organizacji ATypI (AssociationTypographique Internationale). Laureat nagrody „The best of Design 2018” Klubu Twórców Reklamy.
Dyrektor artystyczny magazynu „Newonce” i „Warsawholic”. Autor ponad 30. rodzin pism pisma, licznych krojów korporacyjnych, multiskryptowych i ponad 90. identyfikacji wizualnych firm i instytucji.
Kierownik zespołu przy digitalizacji „BRYGADY”, której premierę ogłosił Prezydent Andrzej Duda. Autor międzypokoleniowego projektu „Bona Nova” realizowanego wspólnie z Andrzejem Heidrichem, twórcą polskich banknotów.
Współzałożyciel grupy produkcyjno-kreatywnej BORUTTA, fundacji RESPECT WWA. Autor licznych tekstów i artykułów dotyczących projektowania graficznego, kultury wizualnej oraz typografii. Równolegle do pracy projektowej zajmuje się prowadzeniem warsztatów oraz wykładów w Polsce i za granicą.
EDYTA MĄDZELEWSKA (1988) — od najmłodszych lat wykazywała zainteresowanie sztuką. Po osiągnięciu pełnoletniości wyjechała do Włoch, gdzie spędziła kilka lat, tworząc, dlatego wiele prac znajduje się w prywatnych zbiorach w tym kraju.
Podstawą jej twórczości jest obserwacja współczesnego człowieka i jego zachowań. Wnioski „przelewane” na płótno nie zawsze odkrywają całą historię na pierwszy rzut oka.
W wielu obrazach można dostrzec fascynację kulturą Włoch. Zajmuje się głównie malarstwem olejnym oraz rysunkiem, ale rozwija się w różnych dziedzinach sztuki.
Wystawy:
MAGDALENA MICHALAK – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi - dyplom w pracowni projektowania ubioru prof. Barbary Hanuszkiewicz oraz w pracowni malarstwa i rysunku prof. Jarosława Chrabąszcza. Obecnie studentka Wydziału Operatorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
W swojej działalności twórczej skupia się na wykorzystaniu intermedialnych środków wypowiedzi artystycznej, takich jak: fotografia, wideo, kolaż oraz proces postprodukcji materiału cyfrowego.
rała udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce oraz za granicą.
TOMEK MISTAK (1978) — urodzony w Sanoku. W 2005 roku uzyskał dyplom w pracowni malarstwa profesora Stanisława Białogłowicza, Instytut Sztuk Pięknych, Uniwersytet Rzeszowski. Uprawia malarstwo sztalugowe, akryl na płótnie. Mieszka i pracuje w Sanoku.
Wystawy:
Nagrody/wyróżnienia:
FILIP MOSZANT (1987) — urodzony w Avignon absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał z wyróżnieniem rektorskim w Pracowni Przestrzeni Malarskiej prof. Leona Tarasewicza. Prace dyplomowe pojawiły się na wystawie Najlepszych Dyplomów ASP w Warszawie „Coming Out 2017”.
Autor wystaw indywidualnych: ,’The lamps are different, but the light is the same’ – wystawa dyplomowa prezentowana w Galerii Spokojnej w ASP i w przestrzeni miejskiej w Warszawie (2017), a także ,,Poza słowami” w siedzibie Banku PKO w Warszawie (mecenat Fundacji PKO Bank Polski, 2016).
Wystawy:
MONIKA MYSIAK (1986) — urodzona w Sosnowcu. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom obroniła z wyróżnieniem w 2012 roku w pracowni malarstwa prof. J. Rykały oraz dodatkowo z rysunku w pracowni prof. A. Kowalskiego. Obecnie doktorantka na macierzystej uczelni.
Bezpośrednią inspiracją powstania prac Moniki był moment wyprowadzki z domu rodzinnego, kiedy to wyciągnęła z szafy białe tkaniny — chusteczki, bieliznę pościelową i osobistą. Wszystkie były starannie złożone, nieużywane od dawna. Przedmioty te, jako spadek po kobietach z rodziny, nabrały dla niej niezwykłej mocy i postanowiła uczynić je bohaterami swoich obrazów. Początkowe prace były opowieściami o kobietach, ale z czasem historie okazywały się coraz trudniejsze i bardziej zawikłane, a punkt ciężkości ze sfery zmysłowej przeniósł się w obszar bardziej intymny.
Trudność podejmowanego tematu polega u Mysiak głównie na znalezieniu języka, który mógłby wyrazić treści pozawerbalne. Artystka, operując czytelną formą tkaniny, stwarza znaczenia pozamaterialne i jednocześnie, poprzez grę subtelnych kształtów i odcieni, zbliża odbiorców do świata zmysłów o wielopoziomowych znaczeniach. Monika swoje prace malarskie realizuje głównie w technice olejnej na płótnie, nie uciekając od wykonywania obiektów — kompozycji o zbliżonej do obrazów tematyce.
Dokonania:
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
OLA NIEPSUJ — jest ilustratorką i graficzką, mieszka i pracuje w Warszawie. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Studiowała też w Portugalii: w Escola Superior de Artes e Design de Matosinhos oraz Faculdade de Belas Artes da Universidade do Porto.
Ola Niepsuj projektuje plakaty, identyfikacje wizualne oraz infografiki. Łącząc tradycyjne techniki, takie jak ołówek, tusz czy malarstwo z rysunkiem cyfrowym, tworzy eklektyczne kolaże. Jej przewrotny, dowcipny styl znalazł wielu zwolenników. Ilustrując, zręcznie komentuje rzeczywistość w polskich i zagranicznych magazynach i książkach. Jest autorką identyfikacji wizualnych dla szwajcarskiego festiwalu literackiego „Babel”, nowojorskiego festiwalu teatralnego Unergroundzero i współautorką portugalskiego Guimarães Jazz Festival, projektowała dla marek takich jak: Nike, Converse, HBO, Braun, Apple Polska.
Prace Oli Niepsuj zdobyły srebrny medal ‘Society’ od Illustrators NYC w 2017 roku, trzykrotnie wyróżniono je w prestiżowym roczniku ‘American Illustration’ i dwukrotnie nagrodzono złotem w konkursie Klubu Twórców Reklamy. Jej twórczość zdobyła uznanie na ponad 130. wystawach w Polsce i 30. innych krajach, m.in. w Japonii, Francji, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Korei Południowej, Portugalii, Belgii, Boliwii, Stanach Zjednoczonych, we Włoszech i na Kubie.
NORMAN LETO (1980) — urodzony w Bochni artysta samouk. Zrezygnował z nauki w szkole średniej i zajął się grafiką i malarstwem, a następnie nowymi mediami i wideo. Jego debiutem była wystawa w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie - „Negatywne aspekty nadmiernej wolności w wieku 26 lat” (2007). W tym czasie współpracował z reżyserem Krystianem Lupą nad sztuką teatralną ‘Factory Two’ oraz przygotowywał swój pierwszy film w technice 3D ‘Buttes Monteaux l’. Do jego prac zaliczyć można również filmy. Zajął drugie miejsce w rankingu Kompas Młodej Sztuki (2010/2011).
Tworzy prace oparte na algorytmach sztucznej inteligencji, a jego projekty balansują na granicy sztuki i nauki. Karierę artystyczną rozpoczął jako malarz. Obrazy, które tworzy to często portrety bliskich osób, sytuacje angażujące go emocjonalnie, wyzwania egzystencjalne, intelektualne. Maluje szybko, na podstawie fotografii, natury lub kadru wideo. Jego obrazy przywołują na myśl prace Williama Bouguereau czy Thomasa Gainsborough.
Jest autorem filmów, dyptyku ‘Sailor’(2010) — powieść i pełnometrażowy film, określony przez brytyjski tygodnik ‘Tribune’ mianem „najlepszego i najbardziej zaskakującego niezależnego debiutu festiwalu” (Era Nowe Horyzonty) oraz filmu ‘Photon’ (premiera 2017 r.). Jest laureatem Paszportów Polityki w kategorii sztuki wizualne (2018).
Najważniejsze wystawy indywidualne i zbiorowe:
Wystawy indywidualne:
Wystawy grupowe:
Nagrody:
Filmografia:
MAŁGORZATA NOWAK (1976) ̶ absolwentka Multimediów i Grafiki Komputerowej WSB w Gdańsku, obecnie studentka Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi.
Wystawy:
RAFAŁ OLBIŃSKI (1943) ̶ Jeden z najbardziej rozpoznawalnych na świecie polskich malarzy i plakacistów, grafik oraz jeden z przedstawicieli tzw. polskiej szkoły plakatu. W 1969 r. ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po studiach zajął się grafiką, współpracując z czasopismem „Jazz Forum”, w którym pełnił funkcję redaktora graficznego.
W 1981 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Od 1985 r. wykłada w Szkole Sztuk Pięknych w Nowym Jorku. Jego plakaty i ilustracje ukazują się regularnie na łamach czasopism „Newsweek”, „Time”, „Business Week”, „New York Times”, „New Yorker”, „Der Spiegel”.
Jest twórcą licznych plakatów dla amerykańskich oper (New York City Opera, Utah Opera, Pacific Opera San Francisco, Philadelphia Opera). W 2002 r. udanie zadebiutował w roli twórcy scenografii operowej do przedstawienia „Don Giovanni” w Filadelfii. W roku 2003 został Honorowym Obywatelem swojego rodzinnego miasta - Kielc. Rafał Olbiński otrzymał za swoje ilustracje, plakaty i obrazy ponad 100 nagród. W 1994 r. zdobył w Paryżu międzynarodowego Oskara za Najbardziej Znaczący, Niezapomniany Plakat Świata Prix Savignac. W 1995 r. jego projekt został wybrany na plakat „Nowy Jork stolicą świata” przez jury pod przewodnictwem burmistrza Rudolfa Giulianiego.
Prace Rafała Olbińskiego są eksponowane w licznych galeriach i muzeach, tj. Biblioteka Kongresu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Toyamie i Carnegie Foundation w Nowym Jorku, Muzeum Plakatu w Wilanowie. Są także gromadzone przez prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. W Polsce zajmował się, m.in. projektowaniem okładek płyt, np. Krzysztofa Klenczona „Powiedz stary gdzieś ty był” (Pronit SX 1614) i Breakoutu „Żagiel Ziemi” (Pronit SX 1821).Od 1997 do 2003 roku regularnie tworzył okładki polskiego miesięcznika psychologicznego „Charaktery” i był współtwórcą wizerunku graficznego pisma.
W 2012 roku za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej, został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Nagrody i odznaczenia:
AGATA PADOŁ ̶ mieszka i pracuje w Krakowie. Wiele jej prac można zobaczyć w Norwegii, ponieważ tworzy cykle malarskie inspirowane przyrodą tego kraju, linią brzegową, żyjącymi tam zwierzętami a przede wszystkim zjawiskami związanymi z obszarami podbiegunowymi. Gdy kończy się ląd, gdzie czasami nie kończy się dzień lub gdzie noc zostaje do wieczora.
Absolwentka Licem Plastycznego w Katowicach i Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Studiowała malarstwo u prof. Piotra C. Kowalskiego (dyplom w 1991).
Należy do ZPAP w Krakowie od roku 2001.
Sukces odniosły jej prace z cyklu „Kwiaty niewinności” wystawiane w Posk Gallery w Londynie oraz obrazy „Klejnoty Kosmosu” wystawiane w Rzymie w Cascina Farsetti, które bardzo wysoko ocenił prof. Nicosia. Artystka ma w swoim dorobku wiele wystaw krajowych i zagranicznych. Jej prace są na okładkach tomików poezji czy na koncertach muzycznych w postaci multimedialnej. Zdjęcia obrazów są publikowane w czasopismach o sztuce, takich jak „Art & Buisiness” czy „Sztuka. pl” a także na targach sztuki w Miami. Wiele prac znajduje się w zbiorach galerii sztuki, muzeach i kolekcjach prywatnych, m. in. w Wielkiej Brytanii, Włoszech. Niemczech, Danii, USA i Norwegii. W latach 2012-2015 namalowała cykl Biblijnej Drogi Krzyżowej. Obrazy te są w zbiorach Muzeum Archidiecezjalnego w Krakowie.
Aktualnie pracuje nad cyklami: „Kryształy”, „Miasto” i „People” wystawianym w Oslo w Albin Upp Gallery w 2017 roku, a opisanym wcześniej w USA w Art Tour Internalional Miami (2016).
„Działa z wielkim zaangażowaniem artystycznym (...) potrafi zharmonizować, światła, cienie, linie i barwy, ujawniając ślady miękkie i starannie przemyślane. Jej obrazy pokazują artystę wrażliwego, pełnego silnych emocji i poetyckiego surrealizmu", prof. Marco Nicosia, Rzym.
W 2018 roku jej obrazy z cyklu „Kryształy” znalazły się w lipcowej rozkładówce „Wotisart Magazine”. Pracuje i myśli cyklami, rozwijając i penetrując dane zagadnienie artystyczne. Nie boi się podejmowania nowych wyzwań twórczych i nie wyobraża sobie życia bez malowania.
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
KACPER PISKOROWSKI (1988) ̶ artysta plastyk, urodził się w Legnicy. Po ukończeniu V Liceum Ogólnokształcącego w Legnicy w 2007 roku rozpoczął studia na kierunku malarstwo w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 2010 r. odbyła się obrona jego pracy dyplomowej „Sztuka artystów cierpiących na choroby psychiczne. Analiza wybranych twórców i ich dzieł”. Obronił ją serią dziesięciu obrazów.
Po obronie, artysta brał udział w „Legnickich Promocjach”, gdzie zostały zaprezentowane dwie prace. Kolejną wystawą, na którą został zaproszony była XXVI Wystawa Zagłębia Miedziowego, gdzie jego prace zawisły obok uznanych artystów. W 2011 roku jego prace zostały zaprezentowane w miejscowości Halden w Norwegii. Wystawa miała tytuł ‘Life and death’. Ta sama wystawa kilka miesięcy później została zaprezentowana w Galerii Sztuki w Legnicy. W 2011 roku rozpoczął studia magisterskie w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na kierunku malarstwo (pracownia prof. Krzysztofa Skarbka).
W 2012 roku pokazał dwie prace na wystawie o tytule „Potęga Sztuki”, która prezentowała dokonania młodych legnickich artystów będących już absolwentami szkół artystycznych. Tego samego roku jedną z prac wykonaną w dość niekonwencjonalnym materiale - jak na malarstwo: blachy i metalowe części, zaprezentował na wystawie o apokaliptycznym klimacie zatytułowanej „Koniec Świata”.
W lutym 2013 roku odbyła się obrona jego pracy dyplomowej w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Temat pracy „Okrucieństwo w sztuce. Na przykładach twórczości Akcjonistów Wiedeńskich, Mariny Abramović, Oliviera de Sagazana i innych twórców” artysta ujął, wykorzystując niebanalne środki przekazu. Nie skupił się wyłącznie na malarskim ujęciu problemu, ale postawił sobie wyżej poprzeczkę, tworząc całą serię instalacji z blach, metalowych części oraz multimedialnego dopełnienia. Prace te zostały później pokazane podczas wystawy „Podwodny Wrocław” w Browarze Mieszczańskim we Wrocławiu. Cała ta seria została ponownie zaprezentowana w Legnickiej Galerii Sztuki na wystawie, pt. „Głuchy krzyk”.
W lipcu 2015 roku seria 10. prac została zaprezentowana na Gdańskim Konwencie Tatuażu. W 2017 roku odbyła się indywidualna wystawa we Wrocławiu pt. „Sort”.
DOMINIK PODSIADŁY aka NGAS vel Domin (1967) urodzony we Wrocławiu polski artysta wizualny. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.
Pierwsze dwa lata życia spędził w Afryce, co — jak przekonuje sam artysta — nie pozostało bez wpływu na jego późniejszą twórczość: „Wszystko, z czym stykasz się w życiu, oddziałuje na ciebie. […] Czarna sztuka jakoś więc we mnie tkwi, jest obecna w moich rysunkach”.
W latach 1991—1994 studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (należał do pracowni Konrada Jarodzkiego). W latach 90. współtworzył kilka nieformalnych grup artystycznych: „Neue Gothik Art”, „Juju House” i „DDR” (wraz z Dariuszem Stawskim i Robertem B. Liskiem).
Sam artysta charakteryzuje swoją twórczość w ten sposób: „W mojej sztuce główną rolę pełni wizja artystyczna, którą staram się objaśnić za pomocą dostępnych środków wyrazu. Używam materiałów i przedmiotów znalezionych, często przypadkowo, w których znalazłem emanację czegoś nieokreślonego i ponadczasowego. W czystej formie, prezentując je odbiorcy, uzyskuję zaskakujący kontekst i ukazuję tajemnicę obiektu”.
W kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych znajduje się seria pięciu dzieł Podsiadłego z lat 1995—2013, „Moje korzenie”, w skład w której wchodzą prace: „Fantastyczny Pies”, „Spętana Koza”, „Igła Magnetyczna”, „Promień Świetlny”, „Herold/Keryks”.
Podsiadły prezentował swoje prace na wielu wystawach indywidualnych, m.in. „Bwana Kubwa”, Galeria Piwnice BWA, Wrocław 2005; „BUSINESS REPLY...”, BWA Awangarda, Wrocław 2011; wspólnie z Liskiem i Stawskim, m.in. „3 dni w Ameryce — prawda i fałsz”, Galeria Squat, ASP we Wrocławiu, 1994); ‘In New Off', Galeria Entropia, 1996, a także wystawach zbiorowych, np. ‘Castle Prague’, Praga 1996; ‘Tutesall / Chateau de Bourglinster’, Luksemburg 1997; Transfert Galleria Polacche, Rzym 2008.
CYRYL POLACZEK (1989) — urodzony w Zielonej Górze, mieszka i pracuje w Krakowie. Studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Gdańsku (2008-2010) oraz na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie (2010-2014). Studiował w UDK w Berlinie (2013), rezydował w Nowym Jorku (APH) w 2013 roku oraz w Lipsku w 2018 roku. Wraz z Karoliną Jabłońską i Tomaszem Kręcickim Współtwórca Galerii Potencja.
Wybrane wystawy:
MATYLDA POLAK (1995) — urodzona w Bielsku-Białej. Absolwentka Wydziału Form Przemysłowych na ASP w Krakowie. Dyplom pod kierunkiem prof. dr hab. Piotra Bożyka (2014−2018). Pobyt stypendialny w Escuela Superior De Diseño De Madrid, w ramach programu Erasmus+ (2017). Obecnie studentka Wydziału Architektury Wnętrz na ASP w Warszawie. Jest stypendystką Fundacji Henry’ego Dooren’a (2015).
Wystawy:
Wystawiała m.in. w Nowym Jorku, Budapeszcie, Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Lublinie.
MONIKA POLAK (1992) ̶ urodzona w Tarnobrzegu absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, którą ukończyła z wyróżnieniem (malarstwo w pracowni prof. Stanisława R. Kortyka i mediów elektronicznych w pracowni prof. Wojciecha Pukocza, rysunek studyjny w pracowni prof. Wojciecha Lupy). Od 2017 roku jest studentką studiów doktoranckich w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, kierunek malarstwo.
Wielokrotnie otrzymała stypendium rektora dla najlepszych studentów Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (2014/2015, 2015/2016 i 2016/2017) oraz stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Wrocławia (2015/2016, 2016/2017), programu GRAND dla wybitnie uzdolnionej młodzieży z Województwa Świętokrzyskiego (2014/2015 i 2016/2017) oraz Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia i Stypendium Rektora dla Najlepszych Doktorantów (2018/2019).
Praca „BIO.S II” została nagrodzona nagrodą główną (nagroda artystyczna UAP) w konkursie „Nowy Obraz / Nowe Spojrzenie 2018” i wystawiona w Galeria Słodownia w Poznaniu i BWA Piła.
Artystka nie wyobraża sobie swojej codzienności bez sztuki. To dla niej nie tylko pasja, ale sposób na życie jako ciągłe podejmowanie działań w kierunku poszerzania umiejętności, zainteresowań, nowych tematów. Sztuka to bardzo szerokie pojęcie. Tworzy się nie tylko na płótnie i na papierze w postaci materialnej, ale również w samym procesie tworzenia - już od momentu spostrzeżenia po myśl i akt pracy nad dziełem. Trudno jej określić, co jest pierwszym dziełem, ponieważ od najmłodszych lat przejawiała zdolności plastyczne, które następnie rozwijała w liceum plastycznym i studiach ASP. Każde dzieło, wytwór plastyczny był i jest dla niej czymś bardzo naturalnym.
Nagrody, wyróżnienia, nominacje:
Aukcje charytatywne:
NATALIA PONIATOWSKA ̶ absolwentka Fine Art Photography Uniwersytetu the Glasgow School of Art. Wychowała się w Bytomiu. Natalia aktualnie mieszka w Warszawie i pracuje nad nowym projektem o historii swojej babci - opuszczeniu rodzinnego Lwowa.
Poniatowska wystawiała swoje prace, m.in w Royal Scottish Academy (Edynburg), 12 Star Gallery (Londyn), ARCHIP (Praga), House for An Art Lovers (Glasgow), Orms (Cape Town), Pingyao (China). Otrzymała nagrodę British Journal of Photography breakthrough 2017, DEBUTS 2018, WENA 2012, Grand Press Photo 2018 oraz została wyróżniona przez It’s Nice That jako jedna z 15. najlepszych absolwentów szkół kreatywnych na świecie w 2018.
Natalia swoje prace często opisuje słowami Sławomira Mrożka: „Wystarczy, że pochodzę z kraju położonego na wschód od Zachodu i na zachód od Wschodu”. Przez lata spędzone w Wielkiej Brytanii, poruszała tematykę tęsknoty za ojczyzną oraz nostalgii do lat dzieciństwa.
Przy użyciu fotografii analogowej i cyfrowej, obrazu nieruchomego i ruchomego, bada potencjał, jaki istnieje pomiędzy sztuką i fotografią dokumentalną. Artystka następująco opisuje swój proces twórczy: „Jestem obserwatorem. Moje podejście do tworzenia obrazów to przedstawienie zwyczajnej, niewyidealizowanej, nigdy nie inscenizowanej rzeczywistości. Używając tylko jednego obiektywu, który jest najbardziej podobny do ludzkiego pola widzenia, przechwytuję momenty, które przykuwają moją uwagę. Jestem sentymentalnym i nostalgicznym artystą, a aparat jest najlepszym narzędziem do zakotwiczenia się w wspomnieniach i emocjach, które nieustannie przemijają”.
TOMASZ PRYMON (1986) — urodzony w Jarosławiu absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (wydział malarstwa), dyplom w 2011 roku. Tworzy minimalistyczne obrazy w nurcie abstrakcji geometrycznej, w których bardzo istotna jest intensywność oddziaływania koloru. Multiplikacja linii w obrazach otwiera kompozycję obrazów oraz sugeruje, że są one wycinkiem potencjalnie większej i nieograniczonej przestrzeni.
cJego obrazy znajdują się w kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu oraz w kolekcjach prywatnych.Wystawy indywidualne:
Ważniejsze wystawy zbiorowe:
ARTUR PRZEBINDOWSKI (1967) — urodzony w Chrzanowie absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Romana Banaszewskiego w 1993 roku.
Jest laureatem Grand Prix w konkursie malarskim „Prysznic – narodziny przyjemności” w Bad Zwischenahn w Niemczech (1998), zdobywcą Grand Prix Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na XXIII Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (2010) oraz wyróżnienia na 40. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2011).
Od 1995 regularnie prezentuje swoje prace na wystawach w Polsce i za granicą. Cechą charakterystyczną tego malarstwa jest przemyślana konstrukcja obrazu, wielopłaszczyznowość, przenikanie się i dopełnianie wielu perspektyw i planów. Wizualnie interesujące fragmenty przestrzeni miejskiej stają się dla artysty pretekstem do tworzenia autonomicznych układów znaków plastycznych, których działanie wzmacniane jest poprzez multiplikację i zabiegi kompozycyjne. Ważną funkcją tego malarstwa jest również wrażliwość na sensualne jakości dzieła, takie jak kolor i światło.
Jest autorem dwudziestu wystaw indywidualnych, m.in. wielokrotnie w Galerii Kersten w Krakowie, w Galerii Tamka w Warszawie (2006), wystawy towarzyszącej XXII Festiwalowi Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (2008) oraz cyklu „Megalopolis” pokazanego w Galerii Bielskiej BWA i w Regionalnym Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych „Konduktorownia” w Częstochowie (2011).
W latach 1998–2004 artysta uczestniczył w licznych plenerach malarskich w Polsce i w Europie, m.in. w Niemczech, Włoszech i Grecji. Brał udział w targach sztuki: The Bloxham Galleries podczas The Affordable Art Fair w Londynie (2004), Warszawie (2009) i HanseArt w Bremie (2011), a także w aukcjach polskiej sztuki współczesnej, m.in. w Konsulacie Generalnym w Nowym Jorku (2004, 2006) i Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha.
Jest uczestnikiem licznych konkursów i festiwali malarstwa:
Wystawy zbiorowe, m.in.:
HANNA ROZPARA (1990) ̶ urodzona w Sosnowcu absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (dyplom w Pracowni Druku Płaskiego, 2014). Studiowała w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii w ramach programu Erasmus. Jest doktorantką w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.
W swoich realizacjach artystycznych dąży do uzyskania obrazu oddziałującego na widza, pobudzającego intuicyjne, nieracjonalne pokłady świadomości. Porusza szeroko rozumiany temat wojny, kamuflażu, bezpostaciowości i zjawisk chaotycznych. Jej prace wystawiane były na 17. wystawach indywidualnych oraz na ponad 80. wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Nagrody:
Rezydencje:
Bibliografia:
KATARZYNA RUTKOWSKA (1992) — urodzona w Tychach, obecnie mieszka i pracuje we Wrocławiu. Ukończyła malarstwo w pracowni prof. Stanisława Kortyki we Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Jej działania w dużym stopniu opierają się o zagadnienie przestrzeni w malarstwie - od jej organizacji po iluzję. Środki, którymi się posługuje, korzystają z osiągnięć abstrakcji geometrycznej. Precyzja wykonywania ostrych podziałów i ukryty gest malarski ujawnia inspiracje nowymi technologiami, digitalizacją i jej przyszłością. Powstałe w ten sposób obrazy to humanistyczna interpretacja cyfrowego świata w duchu science fiction.
W 2017 została laureatką konkursu „Nowy Obraz / Nowe Spojrzenie” — nagrody przyznawanej młodym polskim twórcom. Jej dyplom pt. „Monumenty” nominowany był do tytułu dyplomu roku wrocławskiej ASP MY’17, gdzie zdobyła wyróżnienie. W 2018 roku zdobyła I nagrodę MKiDN w 28. Ogólnopolskim Przeglądzie Malarstwa Młodych Promocje w Galerii Sztuki w Legnicy.
Ważniejsze wystawy:
ŻANETA RZEPA (1991) ̶ urodzona w Wadowicach absolwentka Wydziału Artystycznego, Edukacji Artystycznej w zakresie sztuk plastycznych Uniwersytetu Śląskiego. Dyplom licencjacki obroniła w 2013 roku. W trakcie studiów uczestniczyła w wymianie studenckiej Erasmus w Hiszpanii - Uniwersytet Castilla-La Mancha (2012). W 2014 roku rozpoczęła studia II stopnia na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Grafiki. Dyplom magistra sztuki obroniła w 2016 roku w Pracowni Wklęsłodruku. Od 2017 roku jest studentem Międzywydziałowych Środowiskowych Studiów Doktoranckich w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Wyróżnienia i nagrody:
Ważniejsze wystawy:
TOMASZ SACIŁOWSKI (1972) ̶ mieszka i pracuje w Warszawie. Artysta, kurator, raper, dysydent ze świata biznesu. Jest wydawcą i redaktorem naczelnym kultowego, niezależnego pisma „Trzaskopismo”, a także założycielem partyzanckiej grupy „Rano”, występującej w nieoczekiwanych miejscach przestrzeni publicznej.
Artysta działa w obrębie technik fotograficznych, analizując istotę fotografii. Przy tworzeniu tych prac zwraca uwagę przede wszystkim na ich wizualność: kolor, skalę, umiejętne uchwycenie światła w obrazie. W ich opisach pojawiają się terminy technologiczne, wskazujące na specyfikę poszukiwań i eksperymentów artysty w tej dziedzinie. Wykorzystując znalezione obrazy oraz materiałowe odpadki z laboratoriów fotograficznych, Saciłowski tworzy uderzające formalnym pięknem kompozycje.
Jest autorem licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w kolekcji Muzeum Historii Fotografii w Krakowie oraz Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu.
Wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Prace w kolekcji:
ANNA SADOWSKA — ukończyła studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni wklęsłodruku w 1998 roku. W 2015 roku uzyskała tytuł doktora. Jest adiunktem Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, prowadzi zajęcia z rysunku. Członkini artystycznej Grupy „13 — kobiet — graficzek”. Jej obszar zainteresowań artystycznych to grafika, rysunek, obiekt, instalacja.
W 2008 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Jest laureatką nagród i wyróżnień, m.in. na Ogólnopolskim Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu (1999), a także w konkursach na Grafikę Roku i Grafikę Miesiąca organizowanych przez ZPAP w Krakowie (Grand Prix, liczne nagrody i wyróżnienia). W 2011 roku otrzymała Nagrodę Marszałka Województwa Mazowieckiego na II Międzynarodowym Triennale Sztuk Graficznych Imprint w Warszawie; w 2012 roku na 8. Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach - III Nagrodę w konkursie Cansona; a w 2017 I Nagrodę - ‘The Golden Point na 13th International Graphic Art Biennial Dry Point’ w Užicach w Serbii.
Miała kilkanaście wystaw indywidualnych w Polsce, a także we Francji, Szwecji, Bułgarii, Serbii, Węgrzech oraz ponad sto grupowych w kraju i za granicą (Niemcy, Belgia, Francja, Dania, Szwecja, Węgry, Grecja, Hiszpania, Portugalia, Bułgaria, Rumunia, Bośnia i Hercegowina, Słowenia, Serbia, Macedonia, Słowacja, Korea, Chiny, Stany Zjednoczone).
Jej prace znajdują się w zbiorach instytucji i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, m.in.: Museo Civico, Cremona, Włochy; Miejska Galeria w Užicach, Serbia; Miejska Galeria w Kragujevac, Serbia; Franciscan Museum and Gallery Gorica, Livno, Bośnia i Hercegowina; Instytut i Muzeum Bitola, Macedonia; Douro Museum Printmaking Collection, Portugalia; Muzeum Narodowe w Krakowie.
Zajmuje się projektowaniem okładek do książek — około dwustu wydanych tytułów, m.in. dla Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydawnictwa W.A.B., Wydawnictwa Czarna Owca.
HENRYK SAWKA ( 1958) — znakomity polski rysownik satyryczny. Wnikliwy obserwator sceny politycznej i obyczajów Polaków. Przywiązuje dużą wagę do tekstu twierdząc, że rysunek bywa niekiedy pre-tekstem do dymka.
Laureat Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej FAMA’84 (stypendium artystyczne), Nagrody Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1989), Złotej Szpilki (1992) i Nagrody Artystycznej Prezydenta Miasta Szczecina (1992). W 1995 roku zdobył Złoty Medal legnickiego Satyrykonu. Laureat Festiwalu Dobrego Humoru (2009). Ambasador Szczecina.
Książki z rysunkami, m.in: „Boże, toś Polskę…!” (1989), „Wprost od Sawki” (1992), „Sawka większy niż życie” (1995), „The Best of Sawka” (2008), „Sceny z życia małżeńskiego” (2009), „Sawka po bandzie” (2010), „Dobra zmiana grubą kreską” (2016), „Hatakumba” (2017), „Żółte papiery” (2018).
Juror wielu konkursów oraz przeglądów kabaretowych, wśród nich przeglądu PaKA w Krakowie. Pisze i wykonuje monologi, skecze, parodie oraz trawestacje utworów literackich i piosenek. Laureat Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej (1984).
Jego rysunki publikowały, m. in. „Szpilki”, „Tygodnik Gdański”, „Kurier Szczeciński”, „Student”, „Sztandar Młodych”, „Gazeta Krakowska”, „Dziennik Polski”, „Playboy”, „Polska the Times”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Wprost”, „Polityka”, „Newsweek Polska”.
JAKUB SIEDLECKI (1990) ̶ urodzony w Warszawie absolwent Akademii Fotografii w Warszawie. Obecnie student Łódzkiej Szkoły Filmowej na kierunku fotografia.
Świadomie fotografią zajmuje się od około 4 lat. Zaczynał od dokumentowania swoich podróży. Najbardziej organiczną formą fotografii jest dla niego „dokument subiektywny”, jednak nie zamyka się na kreację, modę czy portret.
‘Gaudi’s Light’ stanowi część cyklu zainspirowanego twórczością Antoniego Gaudiego i katedrą Templo Expiatorio de la Sagrada Familia w Barcelonie. Autor zafascynowany organiczną perfekcją form architektonicznych tej wyjątkowej budowli, szukał sposobu na sfotografowanie jej. Przedstawione zdjęcie jest zapisem światła w katedrze, które odpowiednio ujęte tworzy abstrakcyjne formy geometryczne. Praca powstała bez ingerencji programów graficznych.
Wystawy:
IRENA SKALIK (1989) ̶ urodzona w Sosnowcu absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, kierunek: grafika warsztatowa, malarstwo, a także studiów podyplomowych na kierunku Edukacja Plastyczna (Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie). Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
Plenery:
MICHAŁ SMANDEK (1981) ̶ artysta sztuk wizualnych, tworzy rzeźby, instalacje, fotografie. Zajmuje się współzależnością działań człowieka i natury, modyfikacjami przestrzeni, badaniem i sprawdzaniem właściwości materii. Podczas swoich podróży poszukuje miejsc niedostępnych, które stają się tłem dla działań land artowych. Na własne potrzeby zawłaszcza sytuacje o wysokim współczynniku sztuki.
Jego prace bazują na wnikliwej obserwacji, świadomości czynionego gestu, przyglądaniu się ledwie zauważalnym procesom. Laureat sekcji ShowOFF Miesiąca Fotografii w Krakowie (2015), uczestnik Międzynarodowego Biennale Land Artu LAM 360° w Mongolii (2014) oraz I Międzynarodowego Sympozjum Land Artu w Indiach (2017). Współpracuje z Rodríguez Gallery. Mieszka i pracuje w Katowicach.
Wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Konkursy:
JACEK SROKA (1957) — urodzony w Krakowie malarz, grafik i rysownik. Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wystawiał obrazy i grafiki na stu dwudziestu pokazach indywidualnych (m.in. w Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Paryżu, Tokio, Berlinie, Reykjaviku, Amsterdamie, Maastricht, San Francisco, Wiedniu, Lyonie, Kurytybie, Pekinie) i kilkuset zbiorowych w Polsce i na świecie.
Nominowany do Paszportu „Polityki” w 1996 roku. Laureat Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza (2001); odznaczony Brązowym Medalem „Gloria Artis”.
Retrospektywne wystawy muzealne:
Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych w Polsce, m.in.:
oraz na świecie, m.in.:
a także licznych kolekcjach prywatnych.
Nagrody i wyróżnienia, m.in.:
KINGA STANOWSKA (1981) — ukończyła scenografię (2015) oraz grafikę (2006) w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Realizuje scenografie oraz kostiumy do przedstawień teatralnych i filmów.
Dokonania artystyczne:
Wystawy:
MAGDALENA STARSKA (1980) — mieszka i pracuje w Poznaniu. Autorka rysunków, performance’ów i instalacji. Ukończyła poznańską Akademię Sztuk Pięknych w 2005 roku. Otrzymała dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. J. Kozłowskiego i prof. Ficnera. Na przełomie 2007 i 2008 roku odbyła półroczną podróż nastawioną na badanie kultury Ameryki Południowej.
Od 2008 roku członkini grupy Penerstwo. W 2010 roku otrzymała stypendium z budżetu Ministra Kultury, a w 2014 roku stypendium „Młoda Polska”. Jest studentką Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich w Poznaniu. Od 2016 roku pracuje jako asystent w Pracowni Kształtowania i Transformacji Przestrzeni na Wydziale Multimedia Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Przez ostatnie 10 lat podłożem jej działań artystycznych był zamysł kreowania sytuacji wspólnotowych: w jaki sposób to, co osobiste i indywidualne, może być wartościowe w sensie społecznym. Starska wyczuwa w intuicyjny dla siebie sposób, jakie działanie najbardziej będzie dawało autentyczny kontakt między ludźmi obecnymi w danej przestrzeni. Takie realizacje miały miejsce na Biennale w Kathmandu w Nepalu (2017), podczas pobytu na wyspie Lombok (dzięki współpracy z organizacją Pasirputih). Praca na uczelni daje jej możliwość wymiany wiedzy i doświadczenia z młodymi artystami i pozwala aktywnie poszukiwać kierunku, w jakim sztuka powinna pójść.
Najważniejsze osiągnięcia artystyczne:
Najważniejsze publikacje:
Najważniejsze nagrody, stypendia i rezydencje:
WITOLD STELMACHNIEWICZ (1970) — absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie (dyplom z wyróżnieniem). Od 1996 roku pracownik naukowo-dydaktyczny na tym samym wydziale uczelni. Od 2013 roku zajmuje stanowisku profesora ASP. Od 2011 roku prowadzi Pracownię Rysunku, od roku 2018 roku Pracownię Malarstwa. Aktualnie pełni funkcję Dziekana Wydziału Malarstwa.
Autor kilkunastu wystaw indywidualnych oraz uczestnik kilkudziesięciu pokazów zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Niemczech, Francji, Czechach, Austrii oraz na Węgrzech i Ukrainie. Mieszka i pracuje w Krakowie. Jego prace znajdują się w kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie i w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Centralnym obszarem jego aktywności artystycznej pozostaje malarstwo.
ŁUKASZ STOKŁOSA (1986) ̶ pochodzi z Kalwarii Zebrzydowskiej, mieszka i pracuje w Krakowie. W 2010 roku ukończył studia na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W tym samym roku został zaproszony do udziału w wystawie „Ars Homo Erotica” w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Jego pierwszą indywidualną wystawą była „Zimowa opowieść” (2011) w galerii Zderzak w Krakowie. Na prezentowanych podczas tej wystawy obrazach można było zobaczyć pałacowe wnętrza, zimowe pejzaże i portrety gwiazd filmowych utrzymane w ulubionym przez artystę klimacie romantyzmu i dekadencji. W podobnym tonie utrzymana była również jego druga indywidualna wystawa „Skład obrazów” (2013, Galeria Zderzak). Wystawie towarzyszył katalog - pierwszy prezentujący wybór prac artysty.
W 2013 roku Stokłosa otrzymał Nagrodę Marszałka Województwa Dolnośląskiego przyznawaną w Konkursie Gepperta. W 2014 roku obrazy Stokłosy znalazły się w wydanym nakładem wydawnictwa Thames & Hudson, London-New York albumie autorstwa Kurta Beersa „100 Painters of Tomorrow”, prezentującym wybór najbardziej obiecujących współczesnych malarzy i malarek. W 2015 roku jego prace były prezentowane na wystawie „Artyści z Krakowa, generacja 80-90” w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie – MOCAK.
Jego prace były prezentowane na wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą. Uprawia malarstwo przedstawiające, figuratywne. Inspiracje najczęściej czerpie z kultury, kultury masowej, filmów i seriali. Interesuje się historią i jej współczesnym odczytywaniem. Dobrze czuje się w estetyce kiczu. Obrazy Stokłosy są zmysłowe i inteligentne, pociągają i odpychają, podobnie jak filmy noir, miewają swoje drugie i trzecie dno.
Wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
DAWID SZABLEWSKI (1982) ̶ urodzony w Warszawie. Artysta interdyscyplinarny. Porusza się w obrębie sztuk wizualnych, najczęściej sięgając do grafiki, malarstwa i fotografii. Absolwent wydziału grafiki i malarstwa łódzkiej ASP – dyplom w pracowni malarstwa u prof. Tomasza Chojnackiego oraz w pracowni sitodruku u prof. Agaty Stępień. Aktualnie studiuje na wydziale operatorskim w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W swojej pracy balansuje na granicy dokumentu i inscenizacji, często żonglując pojęciami prawdy i fałszu. Wiele tematów jego prac krąży wokół samotności i zagubienia we współczesnym świecie.
Fotografia „Autostrada Wolności 1” (2018) stanowi fragment cyklu, pt. „Autostrada Wolności” powstałego podczas licznych podróży wzdłuż polskich autostrad. Wciąż, goniąc pomiędzy miastami nie myślimy o tym, co znajduje się za ścianą ekranów dźwiękochłonnych, jak wygląda przestrzeń zawłaszczona przez infrastrukturę. Cykl fotografii jest opowieścią o porzuceniu pędu codzienności i patrzeniu na to co niezauważalne.
Dokonania artystyczne:
MAREK SZYRYK (1966) ̶ fotograf urodzony w Niemodlinie. Mieszka i tworzy w Łodzi. Jest wykładowcą akademickim, profesorem zwyczajnym w Szkole Filmowej w Łodzi.
Organizator wielu wystaw studenckich. Prezentował swoje prace podczas wystaw indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Jego „droga fotografii” nosi cechy starego rzemiosła, w którym artysta nie tylko tworzył przedmioty, ale również dzięki sztuce doskonalił swoją osobowość.
Często odwołuje się do japońskiej formy poetyckiej haiku poprzez odkrywanie tego, co ulotne, przemijające, kruche, a zarazem odwieczne i piękne. Będąc otwarty na współczesny język fotografii, podąża różnymi ścieżkami, niezmiennie ciesząc się tą wędrówką.
MACIEJ TELKA (1987) ̶ student Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Ukończył również studia magisterskie na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek nauki polityczne.
„Harmonia” (2018) stanowi element cyklu fotografii dotyczących refleksji na temat sposobów funkcjonowania świata. Jest poszukiwaniem wyróżniających się elementów matematyczno-fizycznych, które stanowią o transcendentalnych fundamentach istnienia.
Artysta skierował się ku „aparatowi” z dziedziny matematyki oraz fizyki, a konkretniej do zjawiska fizycznego, jakim jest nakładanie na siebie dwóch drgań w prostopadłych do siebie kierunkach (znane jako krzywe Lissajous). W niezwykłych i naturalnie występujących wzorach geometrycznych poszukiwał znaków, które stanowiłyby syntezę praw kładących fundament pod funkcjonowanie świata. Pokazujących jego wszechogarniającą harmonię, której bezwzględnie wszyscy jesteśmy podporządkowani.
Wystawy:
THE KRASNALS — anonimowa grupa artystów, którzy krytycznie odnoszą się do aktualnych zjawisk w sztuce współczesnej, do politycznej poprawności w sferze społecznej i politycznej, a także w obrębie samej sztuki. Humor, czasami ciężki do przełknięcia, i dwuznaczność nie pozwalająca ściśle określić opcji, które popierają, powodują kontrowersje w wielu środowiskach.
Główne miejsce działalności The Krasnals to ich blog (prowadzony po polsku i angielsku), gdzie regularnie publikują posty ze swoimi przedstawieniami. Najczęściej wpisy są komentarzami do zjawisk, które ich nurtują, fascynują lub wkurzają.
Wystawy indywidualne:
Wystawy grupowe:
Nagrody:
GRZEGORZ TOMASIAK (1986) — urodzony w Raciborzu absolwent Instytutu Sztuki PWSZ w Raciborzu, kierunek: edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych (2005-2008). Dyplom pod kierunkiem prof. Kazimierza Cieślika w Pracowni Malarstwa. Jest też absolwentem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Pedagogiczno-Artystyczny w Kaliszu. W 2010 roku uzyskał dyplom pod kierunkiem prof. zw. Marka Zaborowskiego w II Pracowni Malarstwa w Zakładzie Malarstwa i Teorii Sztuki. Od 2010 roku uzupełnia swoje wykształcenie na studiach podyplomowych, m.in. w Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach — Wydział Ekonomii w zakresie menedżera kultury.
Aktualnie jest doktorantem Instytutu Sztuki Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Zajmuje się sztuką sakralną, pisaniem ikon, malarstwem, grafiką i projektowaniem graficznym. Od 2012 roku zajmuje się pisaniem ikon w układzie kodu QR. Jest to alfanumeryczny, dwuwymiarowy, matrycowy kod kreskowy – modularny i stałowymiarowy, będący według autora czynnikiem wymiaru perspektywy w malarstwie tablicowym. Cieszące się sporym zainteresowaniem prace plastyczne, znajdują się w kolekcjach w wielu krajach (m.in. na Węgrzech, w Czechach, Niemczech, Walii, Watykanie oraz Ameryce Południowej) oraz w zbiorach prywatnych. Tomasiak wielokrotnie prezentował je również podczas wystaw indywidualnych i zbiorowych.
Wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
Grzegorz Tomasiak brał udział w blisko 50. wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.
VIOLA TYCZ (1973) ̶ zajmuje się grafiką, malarstwem, projektami graficznymi, tworzy instalacje oraz video. Jest stypendystką Województwa Dolnego Śląska (2008), Sotheby’s i Pilar Juncosa & Joan Miro Foundation oraz programu Młoda Polska MKiDN. Jej prace znajdują się w zbiorach Dolnośląskiej Zachęty Sztuk Pięknych. Została wybrana Artystą Roku 2006 w plebiscycie magazynu „Areteon".
Najważniejsze dokonania:
Jej prace znajdują się w kolekcjach, m.in.: Pilar Juncosa & Joan Miro Foundation, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Kolekcji Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA i innych.
Wystawy:
MAGDALENA WANAT (1990) — absolwentka grafiki Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. Obroniła dyplom magisterski w pracowni grafiki ilustracyjnej pod kierunkiem dr hab. Małgorzaty Niespodziewanej (2015) oraz aneks do dyplomu z fotografii pod opieką dr Beaty Długosz.
W kręgu jej zainteresowań pozostają działania związane z ilustracją (z wykorzystaniem różnych technik plastycznych), grafiką edytorską, drukiem wypukłym oraz rysunkiem i fotografią, w tym fotografią błędu, lomografią i camera obscura. Wyzwania artystyczne łączy z projektowaniem graficznym i pracą pedagogiczną w Zespole Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem.
Otrzymała wyróżnienie „Grafika Roku ‘14”, Galeria Lamelli, Kraków 2015.
Publikacje:
Wystawy indywidualne:
Wystawy w tandemie:
Wybrane wystawy zbiorowe:
DARIA WAWRZKIEWICZ (1978) — magister sztuki, dyplom z malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. W trakcie studiów i rok po ich skończeniu była asystentem w katedrze malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (w ramach przedmiotu kompozycja malarska). Zrealizowała też projekt artystyczny z Moholy—Nagy University of Art and Design w Budapeszcie podczas największego w Europie festiwalu muzycznego na wyspie Obudai.
Jest międzynarodowym projektantem BoConcept - tytuł otrzymała z rąk Ambasadora Królestwa Danii w Polsce: jej zwycięski projekt kubka w międzynarodowym konkursie BoConcept został zauważony spośród 13,5 tysiąca nadesłanych projektów i uznany za najbardziej zgodny ze stylistyką firmy. Jest sprzedawany w 300 miejscach sprzedażowych na całym świecie.
Zajmuje się też realizacją przestrzeni, co jest dla niej formą przedłużenia obrazu. Dlatego też ważne są dla niej wystawy w różnych przestrzeniach galeryjnych i poza nią - są one pewnego rodzaju sceną, gdzie odbiorca może przenieść się w inny, piękniejszy świat marzeń. Jej prace można było zobaczyć na wystawach w kraju oraz na świecie ( m.in.: Los Angeles, Nowy Jork, Chicago, Rzym, Wenecja, Paryż, a także Słowacja, Litwa, Bułgaria, Macedonia ).
Wawrzkiewicz zajmuje się również współpracą z teatrami (kostium, scenografia) i filmem. Ostatnio pracowała jako asystent kostiumografa przy filmie „Gwiazdy” (reż. Jan Kidawa -Błoński), gdzie dbała o odpowiednią stylizację gwiazd polskiego kina.
Mieszka między Polską a Wenecją, miejscami, które są bliskie jej duszy.
Wystawy wybrane:
MAGDALENA WEBER (1995) ̶ urodzona w Częstochowie absolwentka kierunku Mediacja Sztuki (Wydział Malarstwa i Rzeźby) Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu oraz studentka grafiki (Wydział Grafiki i Sztuki Mediów) Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.
Konkursy i wyróżnienia:
Wystawy:
Stypendia:
Projekty twórcze:
NATALIA WIERNIK ̶ artystka interdyscyplinarna. Studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie obroniła doktorat w Katedrze Filmu Animowanego, Fotografii i Mediów Cyfrowych.
W swojej praktyce artystycznej analizuje zagadnienia związane z szeroko pojętą koncepcją tożsamości, jej kształtowaniem w procesie zapamiętywania, działaniami site-specific, a także w perspektywie relacji międzyludzkich, zachodzących zarówno na poziomie rodziny, jak i społeczeństwa, wyrażających się między innymi w kultywowanej tradycji. W tym kontekście szczególnym obszarem jej zainteresowań stała się instytucja muzeum wraz z jej zbiorotwórczą rolą oraz potencjałem kształtowania świadomości społecznej. Sięgnięcie do magazynów i rozczytanie na nowo przechowywanych tam przedmiotów stało się kluczowym i najważniejszym filarem jej ostatnich projektów artystycznych.
Realizacją, nad którą aktualnie pracuje jest wieloelementowy „kobierzec” powstający w oparciu o eksponaty muzealne przechowywane w magazynach militariów, rzemiosła artystycznego i tkanin Muzeum Narodowego w Krakowie. Na wystawie „Sytuacja się zmieniła” prezentowana jest pierwsza odsłona tego projektu, praca „Wota” (2017).
Natalia Wiernik jest laureatką wielu nagród o zasięgu międzynarodowym, m.in zwyciężyła w prestiżowym konkursie Sony World Photography Awards, była także finalistką konkursu New York Photography Festival, a także Voies Off na festiwalu fotograficznym w Arles. Brała udział w projekcie „Sejsmograf” o młodej małopolskiej scenie artystycznej (Bunkier Sztuki). Jak dotąd została dwukrotną stypendystką Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia, otrzymała także stypendium Twórcze Miasta Krakowa oraz stypendium Młoda Polska ufundowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Prezentowana praca ‘Dutch Still Life with Baloons’ znalazła się na shortliście w konkursie organizowanym przez Rijksmuseum w Amsterdamie, a seria ‘Collections’, do której należy ta praca, znalazła się w kolekcji Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce.
WOJTEK WIETESKA (1964) ̶ urodzony w Warszawie jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich fotografów. Wyrósł z francuskiej szkoły fotografii humanistycznej: wypracował indywidualny styl z charakterystycznym, konceptualnym podejściem do rzeczywistości.
Studiował na Wydziale Operatorskim i Realizacji Tv w PWSFTviT w Łodzi (doktorat w 2015 roku), a także historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Paryż Sorbona IV. Mieszkał w Berlinie Wschodnim (1969/70), w Paryżu (1972-1977 i 1980-1985) i w Nowym Jorku (1990).
Wykładał w Europejskiej Akademii Fotografii, Akademii Teatralnej w Warszawie, PWSFTviT w Łodzi, Warszawskiej Szkole Filmowej i Warszawskiej Wyższej Szkole Humanistycznej.
Realizuje filmowe i fotograficzne kampanie reklamowe, społeczne, a także projekty dla instytucji państwowych i prywatnych. Publikuje w prasie. Jest autorem albumów i książek fotograficznych. Pisze o fotografii i zajmuje się wystawami fotograficznymi w charakterze kuratora.
Fotografie Wojtka Wieteski znajdują się w publicznych i prywatnych kolekcjach w Polsce, Francji, Japonii, Norwegii, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji i Stanach Zjednoczonych.
Aktualnie prowadzi autorskie Master Class (Akademia Nikona), Photography Warm Up & Work Out oraz prywatne konsultacje. Mieszka i tworzy w Warszawie.
Swoje autorskie cykle fotograficzne wystawiał, m.in w:
ADAM WSIOŁKOWSKI (1949) ̶ urodzony w Krakowie. Po ukończeniu w 1973 r. studiów z wyróżnieniem i medalem na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych został jej pedagogiem, uzyskując tytuł profesora w 1992 r.; w latach 1981-92 prowadził pracownię rysunku, a od roku 1993 prowadzi pracownię malarstwa. W latach 2008-2012 był rektorem ASP.
Uczestniczył w ponad 200 wystawach w wielu krajach, miał ponad 60 wystaw indywidualnych, m.in. w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Nowym Jorku, Paryżu, Pradze, Essen, Norymberdze i Kijowie. W latach 1981-82 przebywał w Nowym Jorku na półrocznym stypendium Fundacji Kościuszkowskiej.
Laureat wielu nagród w konkursach malarstwa, rysunku, grafiki i plakatu. W 1993 r. otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za wybitne osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne; w 2012 r. nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; w 2015 r. Nagrodę Miasta Krakowa oraz Nagrodę Województwa Małopolskiego „Ars Quaerendi”; Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta 2013; Złoty Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Atris” 2018.
Jest wiernym panem jamnika szorstkowłosego Felka Trzeciego.
W 2017 r. opublikował tom wspomnień pt. „Moja Akademia”.
Prace w zbiorach: Muzea Narodowe w Krakowie, Warszawie, Poznaniu i Kielcach; Muzea Okręgowe w Toruniu i Tarnowie; Muzeum Historyczne Miasta Krakowa; Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego; Muzeum ASP w Krakowie; Urząd Miasta Krakowa; Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy; Muzeum Ziemi Chełmskiej w Chełmie; Muzeum Lubelskie w Lublinie; Muzeum Częstochowskie w Częstochowie; Muzeum Północno-Mazowieckie w Łomży; Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega; Muzeum Miasta Jaworzna; Muzeum Plakatu w Wilanowie; Centrum Sztuki „Studio” im. S. I. Witkiewicza w Warszawie; kolekcja Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy; kolekcja Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie; Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu; galerie BWA w Poznaniu; Sieradzu i Białymstoku; The New York Public Library, Polish Institute of Arts & Sciences – Nowy Jork; muzeum Modriaanhuis w Amersfoort w Holandii, Muzeum Fundacion Antonio Perez w Hiszpanii oraz kolekcje prywatne w kraju i za granicą.
Wystawy 2017 – 2018
Indywidualne:
Krakowskie Spotkania Artystyczne KONFIGURACJE:
Nagrody:
Inne:
ANNA WŁOCZEK (1990) — urodzona na Podhalu absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie: praca magisterska na Wydziale Malarstwa (aneks do dyplomu z grafiki warsztatowej). Stypendystka Bellas Artes w Hiszpanii - Universitat Politecnica de Valencia (2011-2012). Ukończyła studia podyplomowe „Rynek Sztuki i Antyków” organizowane przez Stowarzyszenie Antykwariuszy i Marszandów Polskich.
Maluje i mieszka w Krakowie. Przedmiotem jej twórczości są ekspresyjne pejzaże na granicy abstrakcji, gdzie najważniejszą rolę gra kolor oraz przestrzeń. Prowadzi firmę Art Concept, która doradza prywatnym klientom w zakupie dzieł sztuki, inwestowaniu i sprzedaży oraz prowadzeniu kolekcji.
Dokonania artystyczne:
XAWERY DESKUR WOLSKI (1988) — urodzony w Aix-en-Provence. W 2015 roku ukończył studia magisterskie Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie na wydziale grafiki. Zajmuje się, między innymi, filmem, komiksem, animacją oraz ingerencjami w przestrzeń publiczną.
Laureat (wraz z Olgą Kowalską) ogólnopolskiego konkursu Narracje #7, 2015. W 2014 roku finalista I nagrody ogólnopolskiego konkursu Artystyczna Podróż Hestii (miesięczne stypendium w Nowym Jorku i wystawa indywidualna w galerii Propaganda w Warszawie) oraz Grolsch ArtBoom Festiwal (wraz z Hubertem Gromnym). Twórca (wspólnie z Hubertem Gromnym) pracy ‘Crystal skulls are modern fakes? Adventure movie’ znajdującej się w Kolekcji Bunkra Sztuki w Krakowie.
Współtwórca grupy „Spirala”, która przez okres 2011-2013, zarządzała artystycznymi wydarzeniami Zbiornika Kultury w Bunkrze Sztuki w Krakowie. Współtwórca grupy „Więcej Światła”, która przez okres 2008-2010 organizowała liczne inicjatywy kulturalne w Krakowie.
Wystawy indywidualne:
Wystawy zbiorowe:
AGATA ZBYLUT (1974) — urodziła się w Zgorzelcu. W latach 1993-99 studiowała w Instytucie Kultury i Sztuki Plastycznej WSP w Zielonej Górze, dyplom uzyskała w Pracowni Rysunku i Intermediów. W latach 2002 - 2005 była kuratorką w Galerii Amfilada w Szczecinie, zaś w 2004 roku została prezesem Stowarzyszenia Sztuk Pięknych Zachęta w Szczecinie. Jest inicjatorką Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg”, zorganizowanego po raz pierwszy w 2007 roku przez Zamek Książąt Pomorskich oraz Zachętę Sztuki
Współczesnej, jak również koordynatorką wszelkich działań związanych z powstaniem Trafostacji Sztuki w Szczecinie.
Przebywała na stypendium pobytowym w Meklemburskim Domu Sztuki w Pluschow (2000) oraz na Stypendium Fundacji Mendelsona w Berlinie (2003-2004).
Agata Zbylut realizuje prace o charakterze instalacji, wykorzystując w nich często wizerunek własnej twarzy i ciała. W jej twórczości dominują wątki feministyczne, egocentryczne, a także refleksja na temat czasu, przemijania i cyklu życia.
Problematyka feministyczna w pracach Agaty Zbylut pojawia się w kontekście spraw codziennych i potocznego doświadczenia. Artystka podejmuje tematy rodem z popularnych pism dla kobiet, takie jak estetyka kobiecego ciała, walka z cellulitisem, likwidowanie objawów starzenia i konfrontuje je z kwestiami natury egzystencjalnej czy wręcz eschatologicznej.
ZDZISŁAW ZIELIŃSKI ̶ absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Dyplom z malarstwa obronił w pracowni prof. Jerzego Zabłockiego, a specjalizację w zakresie grafiki u profesora Wiesława Dębskiego. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz malarstwem ściennym. Mieszka i pracuje w Gdańsku. Niezależny i pełen pasji twórczej. Jego prace obecne są w kolekcjach w wielu krajach świata.
ANDRZEJ ZUJEWICZ (1971) ̶ urodził się w Zabrzu. W 1991 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. W latach 1991-1997 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki i Malarstwa. Dyplom z malarstwa obronił z wyróżnieniem w pracowni prof. Włodzimierza Kunza w 1997 roku.
Po studiach zamieszkał w Żubrówce na Suwalszczyźnie. Od roku 2000 pracował w Regionalnym Ośrodku Kultury i Sztuki jako instruktor ds. wystawiennictwa, był kuratorem Galerii Fotografii PAcamera i Galerii Sztuki Współczesnej Chłodna 20. Obecnie pracuje w Suwalskim Ośrodku Kultury, gdzie organizuje wystawy w galerii Chłodna 20, galerii PAcamera i galerii Patio. Jest malarzem, rysownikiem, grafikiem i fotografem.
Zdobył wiele nagród i wyróżnień, m.in.: stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (1999), wyróżnienie w konkursie fotograficznym ‘Images of Europe - Europe Crossing Borders’ w Holandii (1996), wyróżnienie na Bielskiej Jesieni Biennale Malarstwa (1999), był finalistą konkursu „Obraz Roku 2002” i „Obraz Roku 2003”, organizowanego przez „Art & Business”. Otrzymał stypendium Prezydenta Suwałk (2005) oraz nagrodę Prezydenta Suwałk za działalność wystawienniczą (2014). Odznaczony Honorową Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2018).
Wystawy zbiorowe w kraju i za granicą, m. in.:
Brał udział w wystawie polskich i litewskich artystów: „Egzystencja Pobrzeżna” (2007), Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Olicie na Litwie i Biurowiec Sztuki w Suwałkach (2009 i 2010), Aukcjach Młodej Sztuki ̶ Desa Modern (2008 ̵ 2013) i Polswiss Art (2011), a także Strefie Sztuki 14 w Białymstoku (2010) oraz w II Piotrkowskim Biennale Sztuki (2013).
Wystawy indywidualne w: Krakowie (1992, 1996, 1997), Suwałkach (1999, 2001, 2004, 2006, 2017, 2018), Wigrach (2001), Ełku (2003, 2004, 2006), Wierzbie (2008), Wilkasach (2008), Waren (Müritz) w Niemczech (2008), Łomży (2010), Kolonii w Niemczech (2011), Koninie (2011).
SŁAWOMIR ŁUCZYŃSKI (1953) — urodzony w Pabianicach uznany rysownik satyryk, mieszka i pracuje w miejscu urodzenia. Należy do Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury (SPAK), gdzie od 2011 pełni funkcję wiceprezesa.
Ma na koncie 81 nagród w konkursach międzynarodowych i 62 w konkursach krajowych. Za działalność artystyczną został wyróżniony przez SPAK dwukrotnie Małym Erykiem (w 1998 r. i 2000 r.) i Dużym Erykiem (2002). Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2001 r. przyznał mu odznakę Zasłużony Działacz Kultury. W 2013 r. Ruch „Piękniejsza Polska” wyróżnił go za „tworzenie piękna, którym możemy szczycić się przed światem”. Rok 2014 przyniósł mu odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej.
Największą kolekcję jego prac posiada w swoich zbiorach Muzeum Historii Nowoczesnej w Paryżu.
Jego rysunki publikowane były, m.in. przez „Szpilki”, „Karuzelę”, „Angorę”, „Wprost”, „Przegląd Tygodniowy”, Magazyn „Sezon”, „Obserwatora” (Londyn), „Głos Florydy”. Prace Łuczyńskiego znajdują się również w wielu publikacjach książkowych, m.in. „Karykaturzyści polscy”, „Polska karykatura portretowa”, „Panorama literatury polskiej XX wieku” (wyd. Amman Zurych), „Śmiech na trudne czasy”, „Satyra konspira”, „Wyciąg ze zsypu”, „Zwykłe zadupie”, „Różowa seria”, „Pointa”, „Rysunki na poziomie” i „Miszmasz”.